Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania na drogach publicznych na obszarze Gminy Miasto, wysokości stawek opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie oraz wysokości opłaty dodatkowej i określenia sposobu pobierania tych opłat w okresie od 15 czerwca do 15 września każdego roku 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie ust. 1 pkt 11 i ust. 3 załącznika nr 2 oraz § 3 ust. 3 i § 4 ust. 2 załącznika nr 4; 2. w pozostałym zakresie
Uzasadnienie strona 12/13

Za niezasadny należało uznać natomiast zarzut kierowany do § 6 ust. 1 i ust. 2 załącznika nr 4 do zaskarżonej uchwały, który - w ocenie skarżącego Prokuratora - został wydany z naruszeniem art. 13f ust. 1 u.d.p. w zw. z art. 60 i art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2077 ze zm. - dalej jako: "u.f.p.") w zw. z art. 21 § 1 pkt 1 oraz art. 47 § 1 o.p., poprzez wprowadzenie innego niż 14-dniowy terminu do zapłaty opłaty dodatkowej. Stosownie bowiem do skarżonego przepisu: "Za nieopłacony postój w SPP pobiera się opłatę dodatkową w wysokości 50 zł z terminem płatności 7 dni od dnia wystawienia zawiadomienia o opłacie dodatkowej" (ust. 1); "Za postój ponad czas opłacony w SPP pobiera się opłatę dodatkową w wysokości 50 zł z terminem płatności 7 dni od dnia wystawienia zawiadomienia o opłacie dodatkowej. W przypadku, kiedy nałożona opłata dodatkowa zostanie opłacona w czasie do 5 dni roboczych od momentu wystawienia wezwania do jej uiszczenia, opłata dodatkowa jest obniżona i wynosi 30 zł" (ust. 2).

Wyjaśnić należy, że stosownie do art. 60 u.f.p. środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa, dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego albo przychody państwowych funduszy celowych: pkt 7 - dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw. W doktrynie przyjmuje się, że - poza dochodami budżetowymi wskazanymi explicite w treści art. 60 u.f.p. - jako "niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym" należy traktować również inne daniny, takie które cechują się tym, że: wynikają z regulacji prawa publicznego; posiadają publicznoprawny tryb wymiaru (przy czym podkreślić należy, że nie będzie konieczne, aby dochodzenie daniny wymagało zawsze wydania decyzji administracyjnej, gdyż możliwa jest sytuacja, w której obowiązek zapłaty będzie wynikał bezpośrednio z treści przepisów prawa), poboru oraz egzekucji; wpływają do budżetu związku publicznoprawnego lub stanowią przychód państwowego funduszu celowego; nie spełniają kryteriów zaliczenia ich do podatków i opłat (przy czym chodzi o opłaty, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe i do których nałożenia stosuje się Ordynację podatkową); a także prowadzą do wywołania skutku prawnego w postaci stosunku o charakterze zobowiązaniowym (zob. LEX/el - komentarz do art. 60 u.f.p. - P. Majka [w:] Z. Ofiarski (red.), A. Borodo, W. Bożek, M. Cilak, K. Czarnecki, K. Kopyściańska, E. Kowalewska, P. Lenio, P. Mańczyk, W. Miemiec, M. Ofiarska, P. Pest, K. Sawicka, M. Stawiński, R. Sura, K. Święch-Kujawska, J. Wantoch-Rekowski, P. Zawadzka, Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, Wolters Kluwer Polska 2019).

Dodatkowa opłata za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, o której mowa w art. 13f ust. 1 u.d.p., wypełnia wskazane powyżej cechy konieczne dla uznania jej za środek publiczny stanowiący niepodatkową należność budżetową o charakterze publicznoprawnym, pobieraną przez samorządową jednostkę budżetową i stanowiącą dochód budżetu jednostki samorządowej na podstawie art. 40a ust. 1 u.d.p. w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1530 ze zm.). O tym, że dodatkowa opłata za parkowanie w strefie płatnego parkowania stanowi należność publicznoprawną, o której mowa w art. 60 pkt 7 u.f.p., a do której z mocy art. 67 ust. 1 u.f.p. ma zastosowanie dział III o.p., wskazuje także orzecznictwo sądowoadministracyjne (por. wyroki NSA: z dnia 3 grudnia 2019 r., sygn. akt I GSK 1561/18, LEX nr 2753497 oraz z dnia 10 września 2019 r., sygn. akt I GSK 457/19, LEX nr 2739739). W orzecznictwie zwraca się również uwagę, że użycie przez ustawodawcę w art. 13b ust. 1 i art. 13f ust. 1 u.d.p. sformułowania: "pobiera", wskazuje jednoznacznie, że obowiązek uiszczenia opłaty za parkowanie i opłaty dodatkowej, jeżeli ta pierwsza nie zostanie uiszczona, jest obowiązkiem wynikającym z mocy prawa (ex lege). W tym zakresie nie jest zatem wymagane konkretyzowanie obowiązku w drodze indywidualnego aktu administracyjnego. Obowiązek ten powstaje z mocy prawa, dlatego w sprawie obowiązku uiszczenia opłaty parkingowej nie prowadzi się postępowania administracyjnego i nie rozstrzyga w drodze decyzji administracyjnej (por. wyroki NSA: z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt II GSK 1859/11, LEX nr 1367203 oraz z dnia 9 marca 2017 r., sygn. akt II GSK 1683/15, LEX nr 2269861). Skoro obowiązek uiszczenia opłaty parkingowej oraz opłaty dodatkowej powstaje z mocy prawa, co także znajduje potwierdzenie w treści uchwały ("Obowiązkiem kierowcy parkującego pojazd samochodowy w obszarze strefy płatnego parkowania jest niezwłoczne opłacenie czasu postoju (...)" - § 3 ust. 1 i 4 załącznika nr 4 do zaskarżonej uchwały), to powołany przez Prokuratora przepis art. 47 § 1 o.p. nie znajduje zastosowania w takiej sytuacji, gdyż określony w nim 14-dniowy termin płatności podatku, a stosując ten przepis odpowiednio - niepodatkowej należności budżetowej o charakterze publicznoprawnym jaką stanowi opłata dodatkowa za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdu w strefie płatnego parkowania, dotyczy tych przypadków, w których powstanie zobowiązania do zapłaty należności wynika z decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania (zob. art. 21 § 1 pkt 2 o.p.), nie zaś gdy zobowiązanie takie powstaje z mocy prawa (zob. art. 21 § 1 pkt 1 o.p.). W przypadku opłaty dodatkowej za nieuiszczenie opłaty za postój pojazdu w strefie płatnego parkowania, jak to zostało powyżej wskazane, zobowiązanie do zapłaty powstaje z mocy prawa, dlatego - w ocenie Sądu - należy uznać, że zaskarżony przepis uchwały nie narusza powołanych przez Prokuratora w skardze przepisów, a w szczególności art. 47 § 1 o.p., który dotyczy terminu płatności zobowiązań powstających w wyniku konkretyzacji obowiązku ich zapłaty na podstawie władczego aktu administracyjnego, co nie ma jednak miejsca w przypadku opłaty dodatkowej.

Strona 12/13