Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Romała Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Hanna Tarnawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi C. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia 28 czerwca 2013 r. nr [...]; [...] w przedmiocie weryfikacji zgłoszenia celnego co do klasyfikacji taryfowej towaru 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego [...] z dnia 3 kwietnia 2013 r. nr [...]; [...]; 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej [...] na rzecz skarżącego C. P. kwotę 534 (pięćset trzydzieści cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Zaskarżoną decyzją z dnia 28 czerwca 2013 r. (nr [...]) Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 3 kwietnia 2013 r. (nr [...]), którą określono klasyfikację taryfową towaru sprowadzonego przez C. P. oraz określono należności celno-podatkowe.
Rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego:
W dniu 5 października 2009 r. "B" Sp. z o. o. w S., działając w imieniu firmy [...] C. P. z siedzibą w R., dokonała zgłoszenia celnego nr [...] celem dopuszczenia do obrotu "stalowych elementów do produkcji bram i ogrodzeń oraz części konstrukcji metalowych". Towar zgłoszono pod kodem Taric 7308 90 99 00 (bez cła).
Po rewizji celnej towaru i przeprowadzeniu postępowania celnego Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia 2 listopada 2009 r. (nr [...]) zakwalifikował powyższy towar do kodu Taric 7326 90 98 90 ze stawką cła 2,7%; określił kwotę wynikającą z długu celnego w pełnej wysokości 6.470 zł i określił prawidłową kwotę podatku od towarów i usług z tytuły importu tego towaru w wysokości 54.144 zł.
Decyzja ta została utrzymana przez Dyrektora Izby Celnej decyzją z dnia 29 marca 2010 r. (nr [...]).
C. P. (dalej: "strona", "skarżący") zaskarżył decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który wyrokiem z dnia 15 lipca 2010 r. (sygn. akt III SA/Gd 224/10) skargę oddalił.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I GSK 1008/10) uchylił powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 19 października 2012 r. (sygn. akt III SA/Gd 357/12) uchylił decyzje obu organów celnych.
Sąd wskazał w uzasadnieniu, że organy nie dokonały wyjaśnienia okoliczności istotnych dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, gdyż dla prawidłowej weryfikacji zgłoszenia celnego organy powinny w pierwszej kolejności dokonać ustaleń faktycznych w zakresie: jednoznacznego i konkretnego określenia przedmiotu importu oraz sposobu jego wytworzenia (które elementy są kute, a które odlewane). Dopiero poczynienie odpowiednich ustaleń pozwoli na prawidłowe zakwalifikowanie towaru. Ponieważ organ zakwestionował przypisanie towarom zgłoszonym do odprawy kodu CN 7308 właściwego dla "konstrukcji i ich części", to również ta kwestia winna być rozważona.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z 3 kwietnia 2013 r. (nr [...]), na podstawie art. 207 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.), art. 20 ust. 1, ust. 3, ust. 6, art. 67, art. 78 ust. 1 i ust. 3, art. 214 ust. 1, art. 220 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L.302 z dnia 19.10.1992 r. ze zm.) - dalej: "WKC", rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r., zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L.291 z 31.10.2008 r.), art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 19 ust. 7, art. 29 ust. 13, art. 33 ust. 2, art. 34 ust. 4, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), orzekł w następujący sposób: