Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Felicja Kajut, Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2007 r. sprawy ze skargi J. G. na postanowienie Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego [...] z dnia 13 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia potwierdzającego wykonywanie przymusowego zatrudnienie w ramach zastępczej służby wojskowej uchyla zaskarżone postanowienie.
Pismem z dnia 8 marca 2004 r. J. G. zwrócił się do Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z prośbą o pomoc w wydaniu zaświadczenia potwierdzającego przymusowe zatrudnienie w Batalionie Budowlanym w ramach odbywania zastępczej służby wojskowej.
Prezes Instytutu Pamięci Narodowej postanowieniem z dnia 28 września 2004 r. Nr [...] uchylił własne postanowienie z dnia 24 marca 2004 r. przekazujące wniosek J. G. do Centralnego Archiwum Wojskowego oraz przekazał przedmiotowy wniosek zgodnie z właściwością do Wojskowego Komendanta Uzupełnień [...].
Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego [...] postanowieniem z dnia 8 listopada 2004 r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie z dnia 6 października 2004 r. Wojskowego Komendanta Uzupełnień [...], w którym odmówiono J.G. wydania zaświadczenia potwierdzającego przymusowe zatrudnienie w Batalionie Budowlanym w ramach odbywania zastępczej służby wojskowej w okresie od 25 września 1958 r. do 24 września 1960 r.
Wyrokiem z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie sygn. III SA/Gd 42/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżone postanowienie oraz postanowienie organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż Wojskowy Komendant Uzupełnień [...] nie przeprowadził postępowania zgodnie z treścią § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie organów wojskowych właściwych do wydawania zaświadczeń żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych oraz trybu postępowania przed tymi organami, a przytoczył dane wynikające z postanowienia Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej oraz oparł się na dokumentach zgromadzonych w sprawie zakończonej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 29 maja 2003 r., sygn. akt II SA/Gd 1159/02. Nadto organ pierwszej instancji przyjął inny okres za jaki skarżący domagał się wydania zaświadczenia. Skarżący bowiem wskazał jako przedział czasowy okres od 2 czerwca 1959 r. do 24 września 1960 r., co jednoznacznie wynika z jego wniosku z dnia 8 marca 2004 r., organ zaś przyjął jako datę początkową 25 września 1958 r. Ponownie rozpatrując sprawę organ winien był przeprowadzić postępowanie wyjaśniające z uwzględnieniem dyspozycji § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie organów wojskowych właściwych do wydawania zaświadczeń żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych oraz trybu postępowania przed tymi organami.
Wojskowy Komendant Uzupełnień [...] postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2006 r. Nr [...] odmówił J. G. wydania zaświadczenia potwierdzającego przymusowe zatrudnienie w ramach odbywania zastępczej służby wojskowej w okresie od 2 czerwca 1959 r. do 24 września 1960 r.