Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowego "A" Spółki Jawnej B. i H. G. w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia 26 czerwca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

W dniu 27 kwietnia 2009 r. złożono zgłoszenie celne uzupełniające, w którym P. H. "A" Spółka jawna B. i H. G. w G. (zwana dalej: "Spółką" lub "skarżącą") dokonała zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu towar opisany jako "wkręty samowiertne ze stali węglowej, ocynkowane" oraz "wkręty do betonu, stal węglowa, ocynkowane". Towarowi przyporządkowano odpowiednio kody Taric 7318 14 99 90 oraz 7318 15 90 89. Zgłoszenie zarejestrowano pod pozycją [...].

Po przeprowadzeniu postępowania celnego, ostateczną decyzją z dnia 15 września 2011 r., nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego uznał ww. zgłoszenie za nieprawidłowe i wyodrębnił pozycję 3, w której dokonał klasyfikacji "nierdzewnych wkrętów samowiertnych z Bi-metalu, z łbem sześciokątnym" do kodu Taric 7318 14 10 90, z kodem dodatkowym A999. Dokonując klasyfikacji towaru organ określił niezaksięgowaną kwotę cła antydumpingowego oraz określił należności podatkowe. Orzekł również o poborze odsetek.

Pismem z dnia 20 grudnia 2011 r. Spółka wniosła o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Naczelnika Urzędu Celnego. Twierdziła, że decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem art. 20 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 ze zm. - dalej: "WKC"), w związku z rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1031 z dnia 19 września 2008 r. zmieniającym załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 291 z 2008 r. ze zm.).

Decyzją z dnia 23 marca 2012 r., nr [...] Dyrektor Izby Celnej, na podstawie art. 247 § 1 i art. 248 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.); art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. nr 68, poz. 622 ze zm.), odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 15 września 2011 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, że art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej przewiduje, że organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Podkreślił przy tym, że rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu cytowanej regulacji nie jest odmienna interpretacja przepisu. W szczególności dokonanie odmiennej klasyfikacji w innej sprawie dotyczącej podobnego towaru, nie wyczerpuje przesłanki rażącego naruszenia prawa. Jeżeli przepis dopuszcza rozbieżną interpretację, mniej lub bardziej uzasadnioną - to wybór jednej z takich interpretacji, jeżeli nawet później zostanie uznany za nieprawidłowy, nie może być oceniany jako rażące naruszenie prawa.

Strona 1/7