Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Sekretarz Sądowy Anna Zegan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2007 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącego H. S. kwotę 30, 20 zł (trzydzieści złotych dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 23 grudnia 2002 r. nr [...]Inspektor Sanitarny [...] na podstawie § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) odmówił stwierdzenia u skarżącego H. S. choroby zawodowej w postaci uszkodzenia narządu słuchu wywołanego działaniem hałasu. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, iż H. S. w latach 1956 - 1992 pracował w różnych zakładach pracy na następujących stanowiskach: ślusarza, tokarza, konserwatora, ślusarza narzędziowego, montera konstrukcji metalowych, ślusarza spawacza, zaś w okresie od 1.08.1992 do 17.12.1998 r. zatrudniony był w "A" Sp. z o.o. w S. na stanowisku montera spawacza. W środowisku pracy nie stwierdzono przekroczeń normatywów higienicznych natężenia dźwięku. Z opinii Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. oraz Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G. wynika, że u skarżącego stwierdzono niedosłuch obustronny typu odbiorczego, który nie kwalifikuje się do rozpoznania zawodowego uszkodzenia słuchu, gdyż nie spełnia kryterium orzeczniczego. W tej sytuacji zdaniem organu brak jest podstaw, by rozpoznać u H. S. chorobę zawodową - uszkodzenie słuchu.
Rozpoznając odwołanie skarżącego Wojewódzki Inspektor Sanitarny [...] decyzją z dnia 25 lipca 2003 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż z orzeczenia uzupełniającego wydanego przez Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G. wynika, że skarżący został poddany badaniu akumetrycznemu słuchu oraz dwóm badaniom audiometrycznym. Wyniki tych badań wykazały zbyt duże różnice niż może to wynikać z różnicy pomiarów, co wskazuje, że skarżący słyszy lepiej niż demonstrował podczas badań. Z tych względów IMMiT, mając na uwadze kryteria diagnostyczne zawarte w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. nie rozpoznał u skarżącego choroby zawodowej. Organ administracji podniósł, iż skarżący został również poddany uzupełniającym badaniom w Instytucie Medycyny Pracy w Ł. Jednostka ta w wydanym orzeczeniu lekarskim z dnia 1 lipca 2003 r. nie rozpoznała u skarżącego choroby zawodowej narządu słuchu, uzasadniając to brakiem narażenia skarżącego na hałas w środowisku pracy oraz wynikami przeprowadzonych badań specjalistycznych. W tej sytuacji, skoro żadna z trzech instytucji upoważnionych do rozpoznawania chorób zawodowych nie rozpoznała u H. S. choroby zawodowej, zaskarżona decyzja w ocenie organu drugiej instancji odpowiada prawu.
Wyrokiem z dnia 16 marca 2005 r. w sprawie sygn. 3 II SA/Gd 1232/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił powyższą decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...].