Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędziowie: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 26 stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/13

Zaskarżoną decyzją z dnia 26 stycznia 2016 r. (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza z dnia 30 czerwca 2015 r. (nr [...]), którą organ orzekł o obowiązku ponoszenia przez J. K. opłat za pobyt W. K. w domu pomocy społecznej w wysokości 210,80 zł miesięcznie.

W sprawie zaistniały następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Decyzją z dnia 30 czerwca 2015 r. (nr [...]) Burmistrz, na podstawie art. art. 104 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) - dalej zwanej: "k.p.a.", oraz art. 61 ust. 1, ust. 2 pkt 2 lit. b/ i ust. 3, art. 103 ust. 2, art. 104 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 106 ust. 1 i ust. 4 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.), orzekł o obowiązku wnoszenia opłaty przez J. K. od czerwca 2015 r. za pobyt W. K. (matki) w domu pomocy społecznej, ustalając ją w wysokości: 210,80 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności:

1) mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka,

2) małżonek, zstępni przed wstępnymi,

3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.

Według art. 61 ust. 2 tej ustawy opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:

1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu,

2) małżonek, zstępni przed wstępnymi - zgodnie z umową zawartą w trybie art. 103 ust. 2:

a) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% tego kryterium,

b) w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, z tym że kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie;

3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.

Stosownie do art. 61 ust. 3 ww. ustawy w przypadku niewywiązywania się osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 2a z obowiązku opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej opłaty te zastępczo wnosi gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Gminie zaś przysługuje prawo dochodzenia zwrotu poniesionych na ten cel wydatków.

Strona 1/13