Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska, Sędziowie Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi K. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 13 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami oddala skargę.
Decyzjami z dnia 14 czerwca 2010 r. K. L. został skierowany przez Komendanta Miejskiego Policji na badanie lekarskie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. oraz na badania psychologiczne. W dniu 13 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta wszczął postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami przez w/w z uwagi na niepoddanie się badaniom w terminie 30 dni od dnia doręczenia stosownych skierowań.
W dniu 18 kwietnia 2011 r. do Urzędu Miasta wpłynęło orzeczenie lekarskie nr [...] stwierdzające istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami przez K. L.. Z uwagi na powyższe decyzją z dnia 26 kwietnia 2011 r. postępowanie wszczęte w dniu 13 grudnia 2010 r. zostało umorzone.
W dniu 25 maja 2011 r. Prezydent Miasta wszczął z kolei postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia w/w uprawnień do kierowania pojazdami w związku z otrzymanym orzeczeniem lekarskim stwierdzającym przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami. W dniu 9 czerwca 2011 r. Uniwersyteckie Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G. w następstwie odwołania K. L. od orzeczenia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. stwierdziło istnienie u K. L. przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi kategorii B. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że u w/w stwierdzono zespół uzależnienia od środków psychoaktywnych. Z kolei w badaniu psychologicznym nie stwierdzono przeciwwskazań do kierowania pojazdami kategorii B.
Decyzją z dnia 14 czerwca 2011 r. znak [...] Prezydent Miasta działając na podstawie art. 140 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.) orzekł o cofnięciu K. L. uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B (prawo jazdy nr [...] seria [...] wydane w dniu 1 kwietnia 2009 r. przez Prezydenta Miasta) do czasu wykazania się brakiem przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.
Jednocześnie Prezydent Miasta działając na podstawie art. 108 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej w skrócie k.p.a.) nadał wydanej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
W uzasadnieniu decyzji organ przytaczając dotychczasowy przebieg postępowania wskazał, że art. 140 ust.1 pkt 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym stanowi, że decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdem silnikowym wydaje starosta w razie stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Nadto K. L. - jak podał organ pierwszej instancji - nie poddał się badaniu psychologicznemu w wyznaczonym terminie. W związku z wydaniem przedmiotowego orzeczenia lekarskiego należało orzec o cofnięciu posiadanych przez w/w uprawnień. Jednocześnie organ wskazał, że wydane prawo jazdy kategorii B należy niezwłocznie zwrócić do Referatu Praw Jazdy i Rejestracji Pojazdów Urzędu Miasta.
W odwołaniu od decyzji z dnia 14 kwietnia 2011 r. K. L. reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru wniósł o uchylenie wydanego rozstrzygnięcia i umorzenie postępowania prowadzonego przez organ pierwszej instancji oraz o wstrzymanie natychmiastowego wykonania zakwestionowanej decyzji. Wydanemu rozstrzygnięciu odwołując zarzucił naruszenie art. 77 § 1 k.p.a. poprzez oparcie decyzji na niekompletnie zebranym materiale dowodowym skutkującym błędnym ustaleniem stanu faktycznego polegającym na uznaniu, że istnieją przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami przez K. L. oraz art. 107 § 1 i 3 k.p.a. poprzez ograniczenie decyzji administracyjnej w zakresie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności jedynie do wskazania podstawy prawnej nadania rygoru. Zarzucono również naruszenie art. 108 § 1 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a. poprzez nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności pomimo braku podstaw faktycznych do jego nadania.