Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędzia WSA Felicja Kajut, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2007 r. sprawy ze skargi S.Ł. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie obniżenia wymiaru czasu pracy oraz wypłaty świadczeń pieniężnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Zakładu Karnego z dnia [...] nr [...] - obie w części dotyczącej wypłaty świadczeń pieniężnych, 2. oddala skargę w pozostałym zakresie.
S. Ł. wniosła w dniu 25 lutego 2003 r. prośbę do Dyrektora Zakładu Karnego o obniżenie wymiaru czasu pracy do połowy pełnego wymiaru czasu pracy w okresie od 24.03.2003 r. do 30.09.2003 r. w celu sprawowania opieki nad dzieckiem J. Ł..
Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Zakładu Karnego odmówił S. Ł. obniżenia wymiaru czasu pełnienia służby we wskazanym przez wnioskującą okresie.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej poinformował S. Ł., że jej zarzuty zawarte w odwołaniu uznaje za bezzasadne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia [...],sygn. [...] uchylił zarówno decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...], jak i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Zakładu Karnego z dnia [...]
W pisemnym motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, dokonując analizy art. 186 § 3 Kodeksu pracy, że kobieta - funkcjonariusz Służby Więziennej uprawniona do urlopu wychowawczego mogła domagać się obniżenia wymiaru czasu pracy do wymiaru nie niższego niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym mogłaby korzystać z tego urlopu na podstawie przepisu art. 77 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej w związku z art. 186 § 3 ustawy Kodeks pracy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. Przepisy zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej nie mogły stanowić podstawy do odmowy uwzględnienia takiego wniosku, bowiem ustalenie rozkładu czasu służby w oparciu o przepisy tego zarządzenia jest kwestią "techniczną" i leży w gestii przełożonego.
Odpis prawomocnego wyroku oraz akta administracyjne doręczono organowi odwoławczemu w dniu 15 czerwca 2005 r.
Skarżąca - odpowiadając na pytanie organu, czy podtrzymuje swój wniosek, odpowiedziała w piśmie z dnia 17 lipca 2006 r., że organ powinien wydać decyzję w przedmiocie obniżenia czasu pracy do pełnego wymiaru czasu w celu sprawowania opieki nad dzieckiem w okresie od 24.03.2003 r. do 30.09.2003 r. z uwzględnieniem roszczeń, jakie powstały z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych za wymieniony okres.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Zakładu Karnego umorzył postępowanie w sprawie obniżenia wymiaru czasu pracy z wniosku S. Ł.
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej decyzją z dnia [...] nr [...] po rozpoznaniu odwołania S. Ł. powyższą decyzję uchylił, przekazując sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania ze wskazaniem, że organ pierwszej instancji nie odniósł się całkowicie do żądań strony, bowiem odniósł się tylko do możliwości korzystania przez stronę z prawa obniżenia czasu pracy po dacie wydania decyzji, a wniosek strony nie obejmował tego okresu. Postulaty strony o obniżenie czasu służby w konkretnym terminie oraz jej roszczenia świadczenia i należności finansowe nie zostały uwzględnione.
Żądania w takim kształcie, w jakim zostały sformułowane w piśmie z dnia 17.07.2006 r. zostały podtrzymane przez skarżącą w dniu 30 listopada 2006 r., proponowana była również - w rozszerzonym zakresie -propozycja ugodowego "zakończenia sporu".