Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski Sędzia WSA Elżbieta Kowalik- Grzanka Protokolant Starszy sekretarz sądowy Hanna Tarnawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia 25 lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia danych osobowych ze zbiorów meldunkowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 28 stycznia 2009 r. nr [...], 2. przyznaje radcy prawnemu B. B. ze Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku) kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) zawierającą należny podatek od towarów i usług - tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skarżącemu z urzędu oraz kwotę 17 zł (siedemnaście złotych) tytułem zwrotu poniesionych wydatków.
J. J. zwrócił się do Prezydenta Miasta o podanie adresu zamieszkania T. C. wskazując, że osoba ta przebywała w Areszcie Śledczym w G..
Wnioskodawca poinformowany został w odpowiedzi o treści przepisów normujących udostępnianie danych osobowych i wezwany do uiszczenia opłaty w wysokości 31 zł za udostępnienie danych dotyczących T. C. z informacją, że przypadku jej nieuiszczenia wniosek pozostanie nie rozpatrzony. Został też wezwany do podania bliższych danych osobowych T. C., np. imion rodziców, daty urodzenia.
J. J. wskazał, że do podania adresu T. C. zobowiązał go Sąd Okręgowy w związku z toczącą się sprawą cywilną, wobec czego należy się zwrócić o podanie bliższych danych do tegoż Sądu lub Aresztu Śledczego w G., gdyż on ich nie posiada. Wniósł o zwolnienie od opłaty, bowiem nie dysponuje żadnymi środkami finansowymi.
Prezydent Miasta decyzją z dnia 28 stycznia 2009 r. odmówił wnioskodawcy udostępnienia danych dotyczących zameldowania T. C., z uwagi na to, że mimo wezwania J. J. nie przesłał żadnych dokumentów świadczących o jego interesie prawnym, nie uiścił stosownej opłaty, ani też nie wskazał żadnych bliższych danych dotyczących T.C..
Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez J. J. Wojewoda, powołując się m.in. na art. 44 h ust. 2 pkt 1 i art. 44 h ust. 9 pkt 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, decyzją z dnia 25 lutego 2009r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy stwierdził, że interes prawny wnioskodawcy w uzyskaniu danych wynika z wezwania Sądu Okręgowego, natomiast wnioskodawca nie dołączył opłaty, która jest wymagana do uzyskania żądanej informacji, a ustawa nie przewiduje możliwości zwolnienia od takiej opłaty. W tej sytuacji nie było możliwości udzielenia żądanej informacji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję J. J. zarzucił organowi naruszenie art. 44 h ust. 2 pkt 1 i ust. 9 pkt 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Stwierdził, że przedstawił dokumenty świadczące o istnieniu interesu prawnego w uzyskaniu danych adresowych. Zarzucił, że przepisy k.p.a. nie stoją na przeszkodzie, by go od żądanych opłat zwolnić.
Wyrokiem z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt III SA/Gd 217/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę J. J. na decyzję Wojewody z dnia 25 lutego 2009 r. w przedmiocie udostępnienia danych osobowych ze zbiorów meldunkowych. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że przepisy art. 261 § 1 i 2 k.p.a. umożliwiają jedynie zwrot podania w przypadku, gdy po upływie wyznaczonego terminu strona nie uiści wymaganej opłaty, zaś organ rozpoznał sprawę merytorycznie. Sąd zwrócił także uwagę na art. 267 k.p.a., w myśl którego w razie niewątpliwej niemożności poniesienia przez stronę opłat, kosztów i innych należności związanych z tokiem postępowania organ administracji publicznej może ją zwolnić w całości lub części od ponoszenia tych opłat, kosztów i należności.
Sąd wskazał, że już organ pierwszej instancji zobowiązywał skarżącego do bliższego zindywidualizowania osoby, której adres miałby być skarżącemu udostępniony. Przepis art. 44 h ust. 2 pkt 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych stanowi, że dane ze zbiorów meldunkowych mogą być udostępnione w przypadku wykazania przez wnioskodawcę interesu prawnego w ich udostępnieniu. Organ uznał, że interes ten istnieje, jednak stwierdzić trzeba, że w tym przypadku należy uznać, że interes ten skarżący ma wobec konkretnej osoby - tegoż T. C., wobec którego wystąpił z powództwem do sądu powszechnego, nie zaś wobec wszystkich osób o takim imieniu i nazwisku, które figurować mogą w zbiorach meldunkowych. Skoro skarżący już przez organ pierwszej instancji był wzywany do podania bliższych danych, pozwalających na zindywidualizowanie osoby, której adres miałby być udostępniony, a skarżący mimo wezwania tego nie uczynił, nie było podstaw do udostępnienia żądanych przez skarżącego danych z powyższego względu. Zatem skargę uznać należało za bezzasadną, bowiem naruszenie art. 44 h ust. 9 pkt 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia.