Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski, Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2008 r. sprawy ze skargi T.S. na decyzję Wojewody [...] z dnia 4 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dla bezrobotnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty [...] z dnia 8 października 2007 roku nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Wojewoda [...] decyzją z dnia 4 grudnia 2007 r. nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 76 ust. 1 i 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) - po rozpatrzeniu odwołania T. S., utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu [...] z dnia 8 października 2007 r. nr [...], którą orzeczono o obowiązku zwrotu przez stronę nienależnie pobranego świadczenia w postaci zasiłku dla bezrobotnych za okres od 01 września 2004 r. do 09 sierpnia 2005r. w kwocie 5.738,20 zł na rzecz Powiatowego Urzędu Pracy w S. G. w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.
Rozstrzygnięcie to zapadło na tle następującego stanu faktycznego:
W dniu 3 sierpnia 2004 r. T. S. został zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w S. G. jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku dla bezrobotnych, który pobrał za okres od 11 sierpnia 2004 r. do 9 sierpnia 2005r. Strona ponownie zarejestrowała się w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych w dniach 14 listopada 2005 r. i 6 września 2006 r. Podczas wszystkich rejestracji strona podpisała na karcie rejestracyjnej bezrobotnego oświadczenie, że nie prowadzi działalności gospodarczej i jej nie zawiesiła.
Organ pierwszej instancji ustalił, że T. S. już od dnia 7 czerwca 2002 r. miał zarejestrowaną w organie ewidencyjnym działalność gospodarczą, której do dnia 16 sierpnia 2007 r. nie wyrejestrował.
Wydaną w wyniku wznowienia postępowania administracyjnego ostateczną decyzją z dnia 13 września 2007r. Starosta Powiatu S. G. uchylił swoje wcześniejsze decyzje przyznające T. S. status osoby bezrobotnej i prawo do zasiłku dla bezrobotnych oraz orzekł o odmowie uznania go za osobę bezrobotną od dnia 3 sierpnia 2004 r., od dnia 14 listopada 2005 r. i od dnia 6 września 2006r.
Uzasadniając utrzymanie w mocy decyzji organu pierwszej instancji z dnia 8 października 2007 r., Wojewoda [...] przytoczył treść art. 76 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a następnie stwierdził, że materiał dowodowy zebrany w sprawie potwierdza, iż odwołujący, posiadając status osoby bezrobotnej i pobierając zasiłek dla bezrobotnych w okresach od 11 sierpnia 2004 r. do 9 sierpnia 2005 r. miał nie wykreśloną z ewidencji działalność gospodarczą, którą podjął z dniem 7 czerwca 2002 r. i do dnia 16 sierpnia 2007 r. wpis ten nie został wykreślony.
O okoliczności nie wykreślenia podjętej działalności gospodarczej odwołujący nie poinformował urzędu pracy, natomiast oświadczył, że nie prowadzi działalności gospodarczej i jej nie zawiesił. Organ wskazał, że okoliczność ta, zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 2 Iit. f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stanowi negatywną przesłankę uniemożliwiającą posiadanie statusu osoby bezrobotnej i co się z tym wiąże - prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Przepis art. 71 ust.1 cyt. ustawy przyznaje bowiem to prawo tylko osobie bezrobotnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy. Takie działanie strony świadczy, zdaniem organu, że świadomie wprowadziła ona urząd pracy w błąd co do istnienia ustawowych przesłanek uprawniających do uzyskania statusu osoby bezrobotnej.