Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2015 r. sprawy ze skarg B. K. oraz Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Gdańsku K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 7 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 22 sierpnia 2013 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącej B. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 22 sierpnia 2013 r., nr [...] Prezydent Miasta odmówił B. K. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad synem - B. K..
W uzasadnieniu podjętej decyzji organ I instancji przywołując treść przepisów art. 17 ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazał, iż w wyniku weryfikacji złożonej dokumentacji ustalono, że wnioskodawczyni legitymuje się orzeczeniem nr [...] wydanym przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w G. z dnia 14 listopada 2012 r., w którym stwierdzono, że B. K. od 15 maja 2012 r. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym i wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znaczenie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, co zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 127 poz. 721 ze zm.) oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się, komunikację.
W konsekwencji organ I instancji niepełnosprawność wnioskodawczyni uznał za bezwzględną przeszkodę w przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego i mając na uwadze przepis art. 17 ust. 1a u.ś.r., zgodnie z którym, w sytuacji gdy rodzice osoby wymagającej opieki legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności osobami mogącymi ubiegać się o przedmiotowe świadczenie są osoby inne niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, odmówił wnioskodawczyni prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła B. K. wskazując, iż decyzja organu I instancji o odmowie przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego zapadła w wyniku błędnej interpretacji art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., o świadczeniach rodzinnych. Zdaniem odwołującej się ograniczenie wyłączające możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, na którą powołuje się organ określone zostało przez ustawodawcę wyłącznie w art. 17 ust. 1 pkt. 4 cyt. ustawy, co oznacza, że dotyczy wyłącznie osób, o których mowa w tym punkcie, podobnie jak przywołany w decyzji organu I instancji przepis art. 17 ust. 1a dotyczy wyłącznie warunków, które muszą być spełnione aby osoby określone w art. 17 ust. 1 pkt. 4 u.ś.r. mogły ubiegać się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. W ocenie strony gdyby celem ustawodawcy było wyłączenie możliwości pobierania świadczenia pielęgnacyjnego przez wszystkich uprawnionych wymienionych w art. 17 ust. 1 będących osobami o znacznym stopniu niepełnosprawności wyłączenie takie znalazłoby się w treści przepisu art. 17 ust. lub w przesłankach negatywnych określonych w art. 17 ust. 5 u.ś.r.