Przepisy o opłacie skarbowej nie zawierają własnej definicji gospodarstwa rolnego.
W tej sytuacji należy zastosować definicję gospodarstwa zawartą w Kodeksie cywilnym.
Aktem notarialnym z dnia 26.02.1993 r. Sławomir K. oraz Artur i Janina K. reprezentowani przez Stanisława K. kupili na współwłasność od Spółki z o.o. nieruchomości rolne składające się z dwu niezabudowanych działek o łącznej pow. 161 ha 25 arów położonych w gminie L., we wsiach W. i S., za umówioną cenę 325.500.000 zł. Notariusz na podstawie par. 58 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ pobrał od umowy opłatę w kwocie 17.500.000 zł.
Pismem z 5 marca 1993 r. nabywcy zwrócili się do Urzędu Skarbowego w O. o "zweryfikowanie" podstawy prawnej zastosowanej przez notariusza przy naliczaniu i pobieraniu opłaty skarbowej. W ich ocenie umowa powinna być zwolniona od opłaty na podstawie par. 63 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r., są bowiem nabywcami gospodarstwa rolnego. W planach zagospodarowania przestrzennego gminy L. nieruchomości przeznaczone są na cele rolnicze. Zakup gospodarstwa dokonany został na cele produkcji rolnej. W związku z tymi okolicznościami proszą o zwrot opłaty skarbowej.
Decyzją z dnia 02.04.1993 r. wydaną na podstawie art. 175 Kpa, Urząd Skarbowy w O. stwierdził istnienie obowiązku podatkowego w opłacie skarbowej od umowy kupna-sprzedaży nieruchomości rolnych o pow. 161 ha 25 arów położonych w gm. L. Nabyte nieruchomości będące rolnymi nie stanowią bowiem gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 55 Kc i dlatego w sprawie nie może mieć zastosowania przepis par. 63 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłaty skarbowej.
Od tej decyzji podatnicy odwołali się do Izby Skarbowej w O. zarzucając Urzędowi, iż pominął tę część definicji gospodarstwa rolnego, która mówi, że za gospodarstwo rolne uważa się grunty, które mogą stanowić takie gospodarstwo. Zdaniem odwołujących się brak w akcie notarialnym stwierdzenia, że nieruchomość rolną będącą przedmiotem transakcji stanowi gospodarstwo rolne, jest bez znaczenia, ponieważ stan faktyczny został udokumentowany w inny sposób - dowodami dołączonymi do odwołania. Trudno uznać za zgodną z intencją ustawodawcy taką interpretację rozporządzenia Ministra Finansów, która nakłada dodatkowe obciążenia na produkcję rolną.
Izba Skarbowa w O. decyzją z 3.06.1993 r. decyzję Urzędu Skarbowego odmawiającą stwierdzenia nie istniejącego obowiązku podatkowego w opłacie skarbowej utrzymała w mocy. Na podstawie par. 63 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. zwolniona jest od opłaty skarbowej, m.in. sprzedaż gospodarstwa rolnego lub jego części oraz sprzedaż nieruchomości pod warunkiem, że nieruchomość wejdzie w skład gospodarstwa rolnego nabywcy. Sprzedane nieruchomości rolne nie były gospodarstwem rolnym, a nabywcy nie mają gospodarstwa rolnego, w skład którego mogłyby wejść. To, że nabywcy zamierzają zorganizować na nabytym gruncie gospodarstwo nie powoduje zwolnienia od opłaty skarbowej. Przepisy Kc odrębnie definiują pojęcie nieruchomości rolnej, a odrębnie gospodarstwa rolnego. Nabyte grunty są nieruchomościami rolnymi stąd też nie można do nich stosować przepisów o gospodarstwach rolnych w zakresie zwolnienia od opłaty skarbowej.