1. Bank prowadzący działalność gospodarczą, polegającą na gromadzeniu środków pieniężnych, udzielaniu kredytów i pożyczek oraz przeprowadzaniu rozliczeń pieniężnych, jest podatnikiem podatku od nieruchomości, obliczanego według stawki przewidzianej dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej bez względu na to, czy posiadane przez ten bank grunty są faktycznie wykorzystywane /art. 5 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
2. Decyzja określająca na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ podatek od nieruchomości, wydana przed upływem ustawowego terminu do uiszczenia tego podatku /art. 6 ust. 8 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych/, jest decyzją wydaną bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.
stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej w części dotyczącej okresu czerwiec-grudzień 1995, w pozostałej części skargę oddala.
Burmistrz Gminy W.-U. trzema decyzjami z 10 kwietnia 1995 r. wydanymi na podstawie art. 104 Kpa, art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/, art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ oraz odpowiednio uchwały Dzielnicy Gminy W.-M. z 18 grudnia 1992 r., uchwały Dzielnicy Gminy W.-M. z 17 grudnia 1993 r., i uchwały Rady Gminy W.-U. z 20 grudnia 1994 r. w sprawie podatku od nieruchomości wymierzył bankowi A. Spółka Akcyjna w W. podatek od nieruchomości za lata 1993-1995 odpowiednio w kwotach 28.518 tys. zł, 10.468,40 zł i 14.013,80 nowych zł. W uzasadnieniu decyzji podano, ze w deklaracjach dotyczących lat 1993 - 1995 wymiar podatku od gruntów wyliczono według stawek odpowiednio 122 zł, 166 zł i 0,02 zł za 1 m2 ustalonych dla gruntów "pozostałych", zamiast według stawek odpowiednio: 1.221 zł, 1.660 zł, i 0,22 zł za 1 m2 przewidzianych dla gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W odwołaniach od tych decyzji Bank zarzucił, ze zostały one wydane z naruszeniem prawa, gdyż przedmiotowej nieruchomości nie nabył na potrzeby prowadzonej przez Bank działalności określonej przepisami prawa bankowego, jak również do realizacji zadań inwestycyjnych zarówno związanych, jak i nie związanych z prowadzoną przez Bank działalnością. Bank nie podjął dotąd żadnych działań faktycznych i prawnych w celu realizacji jakichkolwiek zadań inwestycyjnych na omawianej nieruchomości ani też działań takich w przyszłości nie podejmie ze względu na swoją trudną sytuację finansową.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z 18 maja 1995 r., sprostowaną postanowieniem z 30 czerwca 1995 r., utrzymało w mocy zaskarżone decyzje. W uzasadnieniu wyrażono pogląd, iż w art. 5 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych bliżej nie określono "związku z działalnością gospodarczą", a więc nie musi to być związek bezpośredni i że w omawianym przepisie chodzi o jakikolwiek związek służący prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym to ostatnie pojęcie zostało sprecyzowane w ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/. Powołano się ponadto na poglądy wyrażone w orzecznictwie sądu administracyjnego i w konkluzji podano, że skoro Bank - prowadząc działalność zarobkową na własny rachunek - zakupił omawianą nieruchomość i ją utrzymuje, to nieruchomość ta służy działalności gospodarczej Banku. W tych warunkach, zdaniem organu odwoławczego, argumentację banku należało uznać za bezzasadną.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego domagano się uchylenia powyższej decyzji, jako wydanej z naruszeniem prawa materialnego, a szczególnie art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i ponowiono argumentacje zawartą w odwołaniach.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie z przyczyn podanych w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo powołano się na stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 18 grudnia 1992 r. /III AZP 25/92 - Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1993 nr 4 poz. 76/ oraz stwierdzono, że "brak działań" wcale nie eliminuje związku gruntu z prowadzoną działalnością gospodarczą.