1. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe są z mocy art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234 ze zm./ osobami prawnymi.
2. Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zwalnia spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych od obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.
Zaskarżoną decyzją wydaną w II instancji przez Izbę Skarbową w W. wymierzono Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej podatek dochodowy za rok podatkowy 1993 w kwocie 17 754.000 zł. Organy podatkowe obu instancji stanęły na stanowisku, że podatnik będący Spółdzielnią w chwili, gdy osiągnął dochód z mocy art. 7 ust. 1 i art. 19 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Osiągnięty dochód nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy, ponieważ nie jest dochodem związku zawodowego, wydatkowanym na cele statutowe.
Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234 ze zm./ związki zawodowe sprawują nad kasami jedynie nadzór społeczny. Zawarte w art. 39 ust. 2 tej ustawy stwierdzenie, że kasy prowadzą działalność niedochodową jest określeniem charakteru działania kasy. W istocie kasa jest spółdzielczym podmiotem gospodarczym.
Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa ostateczną decyzję Izby Skarbowej zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie z powodu niezgodności z prawem. W jej ocenie art. 39 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych wyznaczył szczególną sytuację podatkową kas spółdzielczych. Z uwagi na to, iż są one z mocy ustawy niedochodowe nie podlegają podatkowi dochodowemu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Zdecydowanie nie można zgodzić się z poglądem skarżącej Kasy, iż art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych wywołuje jakiekolwiek skutki podatkowe. Rację ma Izba Skarbowa, iż poprzez stwierdzenie w przepisie, iż działalność polegająca na gromadzeniu środków pieniężnych swoich członków, udzielaniu im pożyczek oraz prowadzeniu dla nich innych usług finansowych jest niedochodowa, ustawodawca wyznaczył jedynie założenia tej działalności i rozróżnianie jej od np. działalności banków spółdzielczych, które programowo osiągają zysk. Gdyby odczytywać przepisy w ten sposób, jaki proponuje strona skarżąca, to art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ definiujący, iż działalność gospodarcza jest działalnością prowadzoną w celach zarobkowych należałoby interpretować jako podstawą do opodatkowania podatkiem dochodowym działalności gospodarczej, bez względu na charakter tej działalności i jej rzeczywisty efekt ekonomiczny.
Zarówno o istnieniu obowiązku podatkowego, jak i o zwolnieniu od podatków rozstrzygać muszą wprost przepisy prawa podatkowego. Nie oznacza to, że przepis taki nie mógłby znaleźć się w ustawie o związkach zawodowych, jednakże stanowiąc wyjątek od reguły powszechnego opodatkowania musiałby rozstrzygać wprost o zwolnieniu kas od podatku dochodowego od osób prawnych.
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi w art. 1 ust. 1, iż dotyczy ona wszystkich osób prawnych. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe są z mocy art. 39 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych osobami prawnymi. Żaden z przepisów tego rodzaju osób prawnych nie zwalnia z obowiązku podatkowego. Przedmiotem opodatkowania zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów. Dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągniętej w roku podatkowym. Również tego rodzaju dochodów jakie osiągnęła skarżąca kasa, nie zwolniono od podatku dochodowego. W sposób nie budzący już wątpliwości strony skarżącej nie dotyczy tych dochodów zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy. W tej sytuacji, gdy podlegający podatkowi podmiot osiągnął będący przedmiotem opodatkowania dochód, to wymiar podatku należy uznać za zgodny z prawem.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 5 Kpa, skargę oddalił.