W przypadku wniosku o stwierdzenie nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa strona winna wykazać, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i że charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowego "A." Krzysztof K. w G. na decyzję Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej OZ w L. o odmowie zwrotu nadpłaty podatku - oddala skargę.
Decyzją z dnia 15 maja 1996 r. (...) Urząd Skarbowy w G. umorzył, jako bezprzedmiotowe, postępowanie w sprawie zaniechania poboru należnego podatku naliczonego z tytułu zakupów towarów i usług dokonanych przed nieterminowym zainstalowaniem kasy rejestrującej za miesiąc marzec 1996 r. Urząd Skarbowy stwierdził bowiem, że w momencie wpływu do Urzędu wniosku strony o zaniechanie poboru podatku, zobowiązanie podatkowe za miesiąc marzec 1996 r. już wygasło, na skutek zapłaty dokonanej w drodze potrącenia wierzytelności strony do państwowych jednostek organizacyjnych, z jej zobowiązaniem podatkowym w podatku od towarów i usług. Wnioskiem z dnia 2 listopada 1996 r. strona wystąpiła o stwierdzenia nieważności ww. decyzji Urzędu Skarbowego w G. We wniosku strona stwierdziła, że przedmiotowa decyzja Urzędu Skarbowego rażąco narusza prawo, bowiem jest sprzeczna z orzecznictwem Sądu Najwyższego, a w szczególności z wyrokami Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1995 r. III ARN 50/95 i III ARN 51/95. Izba Skarbowa w L. po rozpatrzeniu powyższego wniosku, decyzją z dnia 10 grudnia 1996 r. (...), odmówiła stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Skarbowego w G. z dnia 15 maja 1996 r.
Izba Skarbowa stwierdziła, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniała żadna z przesłanek dających podstawę do stwierdzenia, w trybie art. 156 Kpa, nieważności decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 15 maja 1996 r. Wyroki, na które powołała się strona we wniosku, zdaniem Izby Skarbowej, dotyczą innego stanu faktycznego i nie stanowią podstawy do stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji Urzędu Skarbowego.
Od powyższej decyzji Izby Skarbowej w L. z dnia 10 grudnia 1996 r. (...) strona odwołała się do Ministra Finansów. W odwołaniu strona ponownie podniosła, że umorzenie postępowania przez Urząd Skarbowy, w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów i usług, rażąco narusza prawo, gdyż jest niezgodne z orzecznictwem Sądu Najwyższego.
Minister Finansów decyzją z dnia 8 lutego 2000 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu decyzji podał, że w postępowaniu podatkowym obowiązuje fundamentalna zasada trwałości ostatecznych decyzji podatkowych. Mogą one być wzruszane tylko w wyjątkowych przypadkach, np. gdy zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji.
Istotą postępowania prowadzonego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, w wyniku którego wydana została zaskarżona decyzja Izby Skarbowej, jest ustalenie czy decyzja jest dotknięta jedną z wad określonych w art. 156 par. 1 Kpa.
Naruszenie prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, tylko wtedy powoduje nieważność decyzji, gdy ma charakter "rażący". Rażące naruszenie prawa występuje wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu przez proste ich zestawienie ze sobą. Nie chodzi tutaj więc o błędy w wykładni prawa lub nieodpowiednie zastosowanie przepisów, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i bezsporny.