W zaskarżonym postanowieniu użyto niewłaściwej terminologii "niedopuszczalność odwołania jako środka wniesionego z uchybieniem terminu".
W art. 134 Kpa przewidziane są dwie odrębne sytuacje procesowe: niedopuszczalność odwołania i wniesienie odwołania z uchybieniem terminu. Tego rodzaju uchybienie nie ma jednak wpływu na wynik sprawy.
Zaskarżonym postanowieniem Izba Skarbowa w W. stwierdziła niedopuszczalność odwołania Wiesława M. wniesionego dnia 18 marca 1997 r. od decyzji Urzędu Skarbowego w L. z dnia 13 lutego 1997 r. określającej zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od sprzedaży nieruchomości - jako środka wniesionego z uchybieniem terminu określonego w art. 129 par. 2 Kpa.
W uzasadnieniu tego postanowienia stwierdzono, iż zaskarżoną decyzję doręczono stronie w dniu 3 marca 1997 r.
Termin do złożenia odwołania upłynął dnia 17 marca 1997 r., odwołanie natomiast wniesione zostało dnia 18 marca 1997 r.
Stanowi to naruszenie czternastodniowego terminu wynikającego z art. 129 par. 2 Kpa, przy czym strona nie wystąpiła o przywrócenie terminu, ani nie uprawdopodobniła, że uchybienie nastąpiło bez jej winy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Wiesław M. wniósł o uchylenie decyzji Urzędu Skarbowego w L. z dnia 13 lutego 1997 r. jako bezzasadnej, ponieważ sprzedaż nieruchomości nie przyniosła mu żadnej korzyści, albowiem nabywca nieruchomości całą cenę nabycia przekazał na konto wierzyciela tej nieruchomości z powodu jej obciążenia kredytem hipotecznym. Skarżący przy tym twierdził, że dopiero w dniu 18 marca 1997 r. otrzymał wiadomość o treści aktu notarialnego od swego pełnomocnika, który w jego imieniu dokonał czynności sprzedaży nieruchomości.
Ten takt usprawiedliwia jego zwłokę we wniesieniu odwołania.
Z treści Skargi wynika, że skarżący w tym upatruje naruszenie jego interesu prawnego w zaskarżonym postanowieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Skarga nie jest zasadna.
Warunkiem skuteczności czynności procesowej - wniesienie odwołania - jest zachowanie ustawowego terminu do jej dokonania. Uchybienie ustawowego terminu powoduje bezskuteczność odwołania, czego następstwem jest ostateczność decyzji.
Organ odwoławczy w postępowaniu wstępnym jest zobowiązany badać, czy odwołanie zostało wniesione w terminie przewidzianym w art. 129 par. 2 Kpa.
Ponieważ decyzja organu I instancji została skarżącemu doręczona w dniu 3 marca 1992 r. zatem ostatnim dniem do wniesienia odwołania był dzień 17 marca 1997 r.
Skarżący został prawidłowo pouczony o trybie i terminie wniesienia środka odwoławczego /art. 107 par. 1 Kpa/.
Wnosząc odwołanie w spóźnionym terminie, nie złożył wniosku o przywrócenie terminu wraz z uprawdopodobnieniem, iż uchybienie nastąpiło bez jego winy /art. 58 par. 2 Kpa/.
Organ odwoławczy był zatem obowiązany w drodze postanowienia stwierdzić uchybienie terminu do wniesienia odwołania /art. 134 Kpa/.
Trzeba w tym miejscu zwrócić uwagę Izbie Skarbowej w W. iż w zaskarżonym postanowieniu użyto niewłaściwej terminologii "niedopuszczalność odwołania jako środka wniesionego z uchybieniem terminu".
W art. 134 Kpa przewidziane są dwie sytuacje procesowe: niedopuszczalność odwołania i wniesienie odwołania z uchybieniem terminu. W sprawie zachodzi tylko ta druga sytuacja.
Tego rodzaju uchybienie nie ma jednak wpływu na wynik sprawy.
Przechodząc do dalszych kwestii poruszonych w skardze stwierdzić należy co następuje.
Zgodnie z art. 15 Kpa postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne.
Naczelny Sąd Administracyjny sprawując kontrolę nad wykonywaniem administracji publicznej orzeka o zgodności z prawem postanowienia kończącego postępowanie.
Zgodnie bowiem z treścią art. 134 Kpa postanowienie wydane w oparciu o ten przepis jest ostateczne.
Dlatego też w trybie sądowej kontroli zasadności zastosowania przepisu art. 134 Kpa, nie podlegają zarzuty związane z merytorycznym rozstrzygnięciem organu I instancji, a w tym także twierdzenie skarżącego, iż dopiero w dniu 18 marca 1997 r. jego pełnomocnik do zawarcia aktu notarialnego dostarczył jemu odpis tego aktu, albowiem zasadnicze treści aktu notarialnego, istotne do wydania decyzji podatkowej przytoczone zostały w tej decyzji.
W tym stanie rzeczy, skoro zaskarżone postanowienie zostało wydane bez naruszenia przepisów postępowania, Sąd na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, skargę jako niezasadną oddalił.