Zażalenie na postanowienie inspektora kontroli skarbowej, wydane w toku postępowania w sprawie podatków i innych należności budżetowych /por. art. 236 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, winno być rozpoznane - podobnie jak odwołanie - przez właściwą izbę skarbową.
Przepis art. 26 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./ jest przepisem o charakterze szczególnym i z tego względu winien znaleźć zastosowanie przed regułą ogólną, wynikającą z art. 220 par. 2 Ordynacji podatkowej w związku z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o kontroli skarbowej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Piotra G. na postanowienie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 28 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania kontrolnego - stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia; (...).
Zaskarżonym postanowieniem, wydanym na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej i w związku z art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572/, po rozpatrzeniu zażalenia pana Piotra G. na postanowienie inspektora kontroli skarbowej Tomasza B. z Urzędu Kontroli Skarbowej w P. o odmowie zawieszenia postępowania kontrolnego, Główny Inspektor Kontroli Skarbowej postanowił zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.
Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że wnioskiem z dnia 22 listopada 1999 r. Piotr G. zwrócił się do inspektora kontroli skarbowej o zawieszenie postępowania kontrolnego do czasu rozstrzygnięcia przed Naczelnym Sądem Administracyjnym sprawy ze skargi na wynik kontroli. Inspektor kontroli postanowieniem z dnia 30 listopada 1999 r. odmówił zawieszenia postępowania kontrolnego z tego powodu, że skierowanie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wynik kontroli, w którym ustalono zaniżenie deklarowanego dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez firmę "Z", nie stanowi o zaistnieniu zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 201 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.
Na to postanowienie Piotr G. złożył zażalenie do organu II instancji, wnosząc o uchylenie tego postanowienia. W uzasadnieniu wskazał, że inspektor kontroli nie przytoczył żadnych racji prawnych uzasadniających odmowę zawieszenia postępowania. W odwołaniu przedstawiono też własną interpretację niektórych przepisów ustawy o kontroli skarbowej oraz podjęto na tym tle próbę wykazania ich naruszenia w zaskarżonym postanowieniu i naruszenie przez inspektora uprawnień w zakresie rozstrzygania o wysokości zobowiązań podatkowych kontrolowanego.
Zarzutów zażalenia nie podzielił Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, który po zapoznaniu się z całością akt sprawy zaskarżonym postanowieniem utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. W uzasadnieniu stwierdził, że zgodnie z art. 201 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej organ jest obowiązany do zawieszenia postępowania w przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w tym przepisie. Zawieszenie postępowania jest obligatoryjne, ale tylko gdy zaistnieje przesłanka w postaci zagadnienia wstępnego, tj. zagadnienia materialnoprawnego, które ze swej istoty należy do kompetencji innego organu administracji lub sądu i nie było wcześniej prawomocnie przesądzone, a bez tego rozstrzygnięcia nie jest możliwe wydanie decyzji. Występuje to w sytuacji, gdy kwestia prawna w prowadzonym postępowaniu jest wątpliwa i dla jej wyjaśnienia niezbędne jest przeprowadzenie postępowania przed właściwym organem lub sądem. Takim zagadnieniem wstępnym w ocenie organu odwoławczego nie jest rozstrzygnięcie, które ma zapaść w ramach postępowania przed NSA w przedmiocie skargi na wynik kontroli. W sprawie niniejszej nie można w ogóle stwierdzić, aby zaistniało zagadnienie wstępne, od którego rozstrzygnięcia uzależnione byłoby postępowanie kontrolne w sprawie określenia kontrolowanemu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r.