stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Tezy

1. Zwolnienie podmiotowe od podatku przewidziane w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ było zwolnieniem przysługującym z mocy prawa, jeżeli podatnik spełnił określone warunki i złożył oświadczenie o wyborze zwolnienia w terminie określonym w art. 48 tej ustawy.

2. Art. 48 powołanej wyżej ustawy nie przewiduje możliwości odroczenia określonego w nim terminu.

Sentencja

stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie strona 1/3

W dniu 29 grudnia 1993 r. S. K. T. S. złożyła w Urzędzie Skarbowym w W. zgłoszenie rejestracyjne VAT-2 oraz oświadczenie o wyborze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT-6 wraz z pismem zawierającym wniosek o "przyjęcie (...) zgłoszenia rejestracyjnego oraz zwolnienie (...) od opodatkowania podatkiem od towarów i usług". W piśmie tym wyjaśniono, że S. K. T. S. jest jednostką budżetową wykonującą usługi transportowe na rzecz stołecznych jednostek służby zdrowia. Obok tej działalności podstawowej prowadzi działalność uboczną w ramach środka specjalnego i w 1992 r. wartość sprzedaży w ramach działalności ubocznej wynosiła 2.966 mln zł. Dopiero w grudniu 1993 r. jednostka dowiedziała się, że powinna wystąpić do Urzędu Skarbowego o zwolnienie od opodatkowania.

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 1994 r. Urząd Skarbowy W. na podstawie art. 58 i art. 59 Kpa odmówił przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku VAT z uzasadnieniem, że podatnicy określeni w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, u których wartość sprzedaży w 1992 r. wynosiła ponad 600 mln zł do 4 mld zł mogli skutecznie wybrać zwolnienie składając oświadczenie o wyborze zwolnienia VAT-6 do dnia 30 września 1993 r. /art. 48 ustawy/.

W piśmie do Izby Skarbowej zatytułowanym "odwołanie" S. K. T. S. wniosła o zmianę postanowienia Urzędu Skarbowego i zwolnienie jej od podatku od towarów i usług gdyż - jej zdaniem - jest ona zwolniona od tego podatku z mocy samego prawa.

Wyjaśniła, że działa na identycznych zasadach jak pozostałe jednostki służby zdrowia i 95 procent usług wykonuje na rzecz placówek służby zdrowia - w związku z tym usługi te są zwolnione od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. /poz. 10 załącznika Nr 2 do ustawy/. Pozostałe usługi wykonywane poza służbą zdrowia stanowiły 5 procent odpłatnej działalności i za okres lipiec-grudzień 1993 r. wartość ich wyniosła 88 mln zł.

Decyzją z dnia 2 lipca 1994 r. Izba Skarbowa w W. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 oraz art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ i art. 48 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług uchyliła zaskarżone postanowienie Urzędu Skarbowego i odmówiła odroczenia terminu złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Izba Skarbowa uznała, że w rozpatrywanej sprawie nie miały zastosowania przepisy art. 58 i art. 59 Kpa dotyczące uchylenia i przywracania terminów procesowych, których to przepisów nie stosuje się w przypadku uchylenia terminów określonych w przepisach podatkowych. Urząd Skarbowy był więc obowiązany wydać decyzję na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, który dopuszcza możliwości odroczenia przez organy podatkowe terminów przewidzianych w przepisach podatkowych.

Strona 1/3