Syndyk obejmuje z samego prawa zarząd majątkiem upadłego i przeprowadza jego likwidację /art. 90 Prawa upadłościowego - t.j. Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/; nie przejmuje natomiast funkcji organów stanowiących upadłej osoby prawnej.
W sprawie, która nie dotyczy bezpośrednio masy upadłości syndyk upadłości nie może być traktowany jak organ osoby prawnej, o której mowa w art. 67 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa.
Decyzją z 28 I 1993 r., działając na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych i art. 104 Kpa, Urząd Skarbowy w M. ustalił - na 304.166.800 zł - podatek dochodowy za 1991 r. należny od Zakładu Handlu, Usług i Produkcji "H." Sp. z o.o. w K. Decyzja doręczona została 2.02.1993 r., dowód doręczenia znajduje się w aktach sprawy.
Odwołanie od tej decyzji Likwidator Spółki złożył Urzędowi 11 marca 1993 r. z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Postanowieniem z 30.04.1993 r., wydanym na podstawie art. 58 i art. 59 par. 2 Kpa, Izba Skarbowa w C. odmówiła przywrócenia zaniedbanego terminu. W ocenie Izby, gdyby nawet przyjąć, iż przeszkodą do wniesienia odwołania było doręczenie decyzji w czasie urlopu likwidatora, to przeszkoda ta ustała 20 lutego 1993 r. Zatem termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął 27 lutego tego roku. Postanowieniem z 11.05.1993 r., wydanym na podstawie art. 134 Kpa, Izba Skarbowa stwierdziła uchybienie terminu do wniesienia odwołania i pozostawiła je bez rozpoznania. W skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skardze na postanowienie Izby Skarbowej w C. z 11.05.1993 r. Likwidator Spółki "H." wniósł o jego uchylenie. Nieprawdziwe jest bowiem stwierdzenie, że Spółka otrzymała decyzję 2 lutego 1993 r. Likwidator jest jedynym reprezentantem likwidowanej osoby prawnej; 2 lutego 1993 r. przebywał na przysługującym mu urlopie wypoczynkowym; w następnym okresie chorował.
Izba Skarbowa wniosła o oddalenie skargi informując równocześnie, iż w dodatkowym postępowaniu wyjaśniającym ustaliła, że Likwidator Spółki korzystał ze zwolnienia lekarskiego w okresie 11-16.01.1993 r., a od 17.01. do 20.02.1993 r. przebywał na urlopie wypoczynkowym. Na rozprawie w dniu 8 listopada 1993 r., o terminie której zawiadomiona została Spółka "H." w likwidacji, stawił się przed Sądem syndyk upadłości w osobie Stanisława T.; przedstawił postanowienie Sądu Rejonowego w C. z 18.10.1993 r. o ogłoszeniu upadłości Zakładu Handlu, Usług i Produkcji sp. z o.o. w likwidacji w K. i zgłosił wniosek o zawieszenie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym z uwagi na ogłoszoną upadłość skarżącej Spółki; alternatywnie o zgodę na cofnięcie skargi na postanowienie Izby Skarbowej.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził i zważył co następuje:
I. Zgodnie z art. 262 pkt 3 Kh ogłoszenie upadłości spółki powoduje jej rozwiązanie, ale to rozwiązanie następuje dopiero po zakończeniu postępowania upadłościowego /art. 278 par. 1 Kh/, co w rozpatrywanej sprawie jeszcze nie nastąpiło.
Z powołanych przepisów nie wynika aby jedynie na skutek wszczęcia postępowania upadłościowego upadły będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością tracił osobowość prawną, bądź też by generalnemu "zawieszeniu" na czas tego postępowania ulegała jego zdolność sądowa. Wskutek ogłoszenia upadłości upadły traci zarząd swego majątku i prawo rozporządzania nim, bowiem jego mienie ma być przeznaczone za zaspokojenie wierzycieli. Tak więc prawo upadłościowe pozbawia upadłego prawa do rozporządzania majątkiem, który wchodzi w skład masy upadłości /art. 20 par. 1 Prawa upadłościowego - Dz.U. RP 1934 nr 28 poz. 221/, a nie zdolności do czynności prawnych w ogóle.