Obniżka opłaty skarbowej, o jakiej mowa w par. 16 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/ nie ma zastosowania do podatnika, który wprawdzie pozostaje w stosunku pracy, ale wykonywanie przez niego obowiązków pracownika uległo zawieszeniu na czas przebywania na urlopie wychowawczym.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Kingi M. na decyzję Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 1987 r. w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła.
Kinga M. - pracownik administracyjny w Uniwersytecie, przebywająca na urlopie wychowawczym od dnia 1 listopada 1986 r. do dnia 7 grudnia 1989 r., decyzją z dnia 29 sierpnia 1986 r. uzyskała potwierdzenie zgłoszenia wykonywania rzemiosła w zakresie dziewiarstwa na drutach i szydełkach, a Urząd Skarbowy w W. ustalił opłatę skarbową z tytułu wykonywania rzemiosła na 1987 r. w wysokości 6.100 zł miesięcznie na podstawie tabeli stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/.
Od decyzji Urzędu Skarbowego Kinga M. wniosła odwołanie, w którym domagała się zastosowania obniżki opłaty skarbowej o 80 procent, przewidzianej w par. 16 ust. 4 tego rozporządzenia. W odwołaniu wskazywała, że jakkolwiek przebywa na 3-letnim urlopie wychowawczym po urodzeniu dziecka, nadal jest pracownikiem uniwersytetu w pełnym wymiarze czasu pracy. Z uwagi na to, że średni dochód na członka jej rodziny kształtuje się poniżej minimum socjalnego i nie pobiera zasiłku wychowawczego, wnioskowaną obniżkę opłaty skarbowej uznała za sprawę nader ważną dla budżetu rodzinnego.
Izba Skarbowa w Warszawie decyzją z dnia 29 maja 1987 nr IS. PG-GO/3252-83/87 utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego, wyrażając pogląd, że zgodnie z par. 17 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1981 r. w sprawie urlopów wychowawczych /Dz.U. 1985 nr 2 poz. 10 ze zm./ okres urlopu wychowawczego traktuje się wprawdzie jak okres zatrudnienia, to jednak dla celów podatkowych istotne jest stwierdzenie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, fakt ten bowiem zasadniczo ogranicza rozmiary wykonywanej działalności rzemieślniczej. Ponieważ w okresie urlopu wychowawczego Kinga M. nie jest zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w uspołecznionym zakładzie pracy, nie może korzystać z 80 procent obniżki opłaty skarbowej.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Izby Skarbowej Kinga M. podała, iż zaskarżona decyzja nie wskazuje podstawy prawnej prawa materialnego i błędnie powołuje par. 15 cytowanego rozporządzenia z dnia 29 listopada 1985 r. zamiast par. 16. Zdaniem skarżącej, interpretacja par. 16 ust. 4 tego rozporządzenia przez Izbę Skarbową jest błędna i wewnętrznie sprzeczna, ponieważ przebywanie na urlopie wychowawczym nie pozbawia ją uprawnień do obniżki opłaty skarbowej, gdyż przepisy nie uzależniają tego uprawnienia od rzeczywistego zatrudnienia, lecz od pozostawania w stosunku pracy. Ponadto argument, że wymiar zatrudnienia rzutuje na rozmiary wykonywanej działalności, nie znajduje uzasadnienia w materiale dowodowym, gdyż nie zostały dokonane w tej sprawie żadne czynności mające na celu udokumentowanie rozmiarów produkcji rzemieślniczej i czasu przeznaczonego na jej wykonywanie. Uzasadnia to zarzut naruszenia art. 7, 77, 80 i 107 par. 3 Kpa.
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie, podkreślając, że intencją prawodawcy było uprzywilejowanie osób, które są zatrudnione w pełnym wymiarze godzin, fakt ten bowiem zasadniczo ogranicza rozmiary wykonywanej działalności.