Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Finansów w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji inspektora kontroli skarbowej
Tezy

Kwota nienależna, która nie została zwrócona nabywcy, jak również kwota dodatkowa, w świetle art. 20 ust. 2, 3 i 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./, stanowiły należności budżetowe. Z tego względu późniejszy przepis szczególny, jaki stanowił art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, rozstrzygał odmiennie od art. 24 ust. 5 ustawy o cenach kwestię właściwości organu w tego rodzaju sprawach, w których naruszenia przepisów ustawy o cenach i aktów wykonawczych do niej zostały ujawnione w toku kontroli, przeprowadzonej przez inspektora kontroli skarbowej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wiesława W., Włodzimierza W. i Roberta W., Spółki Cywilnej WWR W. - Stacja Paliw w Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji inspektora kontroli skarbowej - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Uzasadnienie strona 1/3

W wyniku kontroli prawidłowości stosowania cen umownych, w okresie objętym ograniczeniami swobodnego kształtowania ich poziomu w 1996 r. i do 12 lutego 1997 r., przeprowadzonej w październiku 1997 r. w spółce cywilnej WWR W. - Stacja Paliw w Z., inspektor kontroli skarbowej z UKS w B.-B. wydał dnia 24 listopada 1997 r. decyzję (...), w której ustalił dla kontrolowanej spółki z tytułu nieprawidłowego stosowania cen kwotę nienależną w wysokości 10.003,40 zł i kwotę dodatkową, stanowiącą 150 procent kwoty nienależnej w wysokości 15.005,10 zł. W decyzji tej jako podstawę prawną powołano m. in. art. 104 par. 1 Kpa w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1981 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442, ze zm./, art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych. /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, art. 20 ust. 1-3 oraz ust. 11 w zw. z art. 13 ust. 2 pkt 1, art. 15 ust. 6 pkt 1 ustawy o cenach oraz par. 1 ust. 1 i ust. 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania marż urzędowych w obrocie niektórymi paliwami silnikowymi oraz ustalania tych marż /M.P. nr 39 poz. 468 ze zm./ i par. 1 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 8 października 1996 r. w sprawie wprowadzenia okresowych maksymalnych wskaźników wzrostu cen umownych paliw silnikowych produkcji krajowej /M.P. nr 61 poz. 568/. Decyzja ta stała się ostateczna, gdyż strona nie skorzystała z możliwości wniesienia odwołania.

W dniu 27 marca 1998 r. jeden ze wspólników spółki wystąpił do Izby Skarbowej w B.-B. o stwierdzenie nieważności ww. decyzji, "jako wydanej w oparciu o przepisy i zarządzenia, które uchylone zostały (...) względnie już nie obowiązywały (...), a wymienione zostały w cyt. decyzji". Zgodnie z właściwością wniosek rozpatrzył Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Decyzją z dnia 29 czerwca 1998 r. (...) odmówił on stwierdzenia nieważności decyzji inspektora kontroli skarbowej, stwierdzając w uzasadnieniu, iż nie znalazł w art. 247 par. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ przesłanek do uwzględnienia wniosku. Podkreślił, że materialną podstawę do wydania decyzji stanowiły przede wszystkim przepisy ustawy o cenach. Natomiast wymienione w podstawie prawnej tej decyzji zarządzenia Ministra Finansów obowiązywały w okresie, który został objęty kontrolą i strona była zobligowana do ustalania w tym czasie cen, stosownie do zawartych w nich warunków ograniczających swobodę kształtowania cen. Dlatego mimo nieobowiązywania zarządzeń Ministra Finansów w momencie wydawania decyzji /zarządzenie z dnia 8 lutego 1995 r. zostało uchylone zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 lutego 1997 r., uchylającym zarządzenie w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania marż urzędowych w obrocie niektórymi paliwami silnikowymi oraz ustalania tych marż - M.P. nr 7 poz. 58, które weszło w życie z dniem ogłoszenia 13 lutego 1997 r.; zarządzenie z 8 października 1995 r. obowiązywało w okresie od 9 października do 31 grudnia 1996 r./ jest ona zgodna z prawem.

Strona 1/3