1. Wizy pobytowe jako rodzaj zezwolenia zostały objęte opłatą skarbową - art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ oraz par. 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/. Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od zezwolenia w postaci wizy ciąży na osobie, której zezwolenie to jest wydawane /art. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ i ta sama osoba jest stroną w postępowaniu w sprawie opłaty skarbowej w rozumieniu art. 28 Kpa. Jej to bowiem interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie.
2. Nie uiszczona w terminie opłata skarbowa staje się zaległością podatkową /art. 19 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. O umorzeniu takiej zaległości może ubiegać się tylko ta osoba, na której ciążył obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej.
Katolickie Stowarzyszenie "P. i D." Zarząd Główny wystąpiło z wnioskiem do Urzędu Skarbowego w Ł. o umorzenie opłaty skarbowej za wizy pobytowe dwóch uczennic pochodzących z Litwy, pobierających naukę w Technikum Weterynaryjnym w Ł. Wniosek ten Urząd Skarbowy przesłał do Zarządu Miasta Ł. w celu zajęcia stanowiska w trybie przewidzianym w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania (...) /Dz.U. nr 89 poz. 518 ze zm./. Decyzją z dnia 26 stycznia 1994 r. (...) Zarząd Miasta Ł. odmówił wyrażenia zgody na umorzenie wnioskowanych opłat skarbowych. Od decyzji tej nie wniesiono odwołania.
W związku z powyższym Urząd Skarbowy w Ł. decyzją z dnia 18 marca 1994 r. odmówił umorzenia należnych opłat skarbowych za wizy pobytowe. W odwołaniu od tej decyzji Katolickie Stowarzyszenie "P. i D." wskazało przede wszystkim na to, że nie posiada środków na uiszczenie opłaty skarbowej, gdyż nie jest dotowane przez Państwo, a działa jedynie dzięki ludziom udzielającym mu pomocy charytatywnej. Ponadto - zdaniem Stowarzyszenia - wizy pobytowe, których dotyczyły opłaty skarbowe żądane w tej sprawie korzystały ze zwolnienia od tych opłat na podstawie par. 21 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/.
Decyzją z dnia 10 czerwca 1994 r. Izba Skarbowa w Ł. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego powołując się na brak zgody na umorzenie opłat skarbowych ze strony Zarządu Miasta Ł. W decyzji tej wyjaśniono ponadto, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ wprowadziło zwolnienie od opłaty skarbowej wiz pobytowych, ale dotyczyło to osób odbywających studia lub praktyki studenckie w Polsce. Osoby, których dotyczyły opłaty skarbowe w niniejszej sprawie nie należą do żadnej z grup osób korzystających ze zwolnień określonych w przepisach tego rozporządzenia.
W skardze na decyzję Izby Skarbowej Katolickie Stowarzyszenie "P. i D." stwierdziło, że nie powinno być obciążone przedmiotowymi opłatami skarbowymi, gdyż nigdy nie deklarowało ich uiszczenia jak również nie ubiegało się o odroczenie terminu ich płatności lub rozłożenia tej płatności na raty. W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w Ł. wniosła o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wiza w rozumieniu przepisów o cudzoziemcach jest zezwoleniem wydawanym cudzoziemcowi, który to dokument upoważnia go do przekroczenia jednorazowego lub wielokrotnego granicy i pobytu w Polsce. Tego rodzaju zezwolenia zostały poddane opłacie skarbowej - por. art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ oraz par. 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/. Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od zezwolenia w postaci wizy ciąży na osobie, której zezwolenie to jest wydawane /art. 4 ustawy o opłacie skarbowej/ i ta osoba jest stroną w postępowaniu w sprawie opłaty skarbowej w rozumieniu art. 28 Kpa. Jej to bowiem interesu prawnego lub obowiązku dotyczy to postępowanie.
Nie uiszczona w terminie opłata skarbowa staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 19 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. O umorzenie takiej zaległości na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych może ubiegać się osoba, na której ciążył obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej, gdyż to również jej praw i obowiązków dotyczyć będzie decyzja w tym przedmiocie.
W sprawie niniejszej decyzje organów podatkowych obu instancji skierowane zostały do Katolickiego Stowarzyszenia "P. i D.", na którym ciążył prawny obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od wiz i które w związku z tym nie mogło być stroną w postępowaniu w sprawie umorzenia zaległości z tytułu tych opłat. Stroną w sprawie mogły być osoby będące cudzoziemcami, którym wizy zostały udzielone i na których w związku z tym ciążył obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej. Wydane w tej sprawie decyzje były więc dotknięte wadą nieważności określoną w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa.
Z tych względów, na podstawie art. 207 par. 3 Kpa należało orzec jak w sentencji.