Tezy

Art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ dotyczący ulg z tytułu budowy domu jednorodzinnego, nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że chodzi o budowę domu, będącego własnością osoby, dokonującej nakładów na jego budowę.

Zaznaczyć trzeba, że art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ stanowi o możliwości wydania pozwolenia na budowę domu osobie, która wykaże prawo dysponowania nieruchomością.

Tak więc z punktu widzenia prawa budowlanego wykonanie obiektu budowlanego /budowa domu/ może być realizowana nie tylko przez właściciela, ale także przez uprawnionego posiadacza.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/3

B.Sz. zaskarżyła do NSA decyzję Ministra Finansów z 28.3.1986 r. utrzymującą w mocy decyzję Izby Skarbowej wydaną w trybie art. 155 Kpa o odmowie zmiany decyzji ostatecznej Izby Skarbowej ustalającej wysokość zobowiązania w podatku wyrównawczym za 1982 r. Zaskarżona decyzja przedstawia, że podatek wyrównawczy został wymierzony od dochodów z działalności gastronomicznej, przy czym zarówno Urząd Skarbowy, jak i Izba Skarbowa w postępowaniu podatkowym nie dopełniły obowiązku wynikającego z art. 79 Kpa, tj. nie powiadomiły podatniczki o terminie przesłuchania świadków. Jednakże uchybienie to - zdaniem zaskarżonej decyzji - nie miało istotnego znaczenia skoro podatniczka została zapoznana z materiałem dowodowym przez organa podatkowe obu instancji i miała możliwość zgłoszenia zastrzeżeń.

Ponadto zaskarżona decyzja nie uznaje za trafne wywodów odwołania w kwestii nie uznania wydatków na zastawę stołową i kosztów transportu skoro żadnych dowodów na te wydatki skarżąca nie przedłożyła, a także za zastawę zwróconą Gminnej Spółdzielni otrzymała podatniczka stosowną należność. Uważa też za bezpodstawne żądanie odliczenia ubytków towarów, skoro podstawą wyliczenia jest faktyczna sprzedaż towarów tj. przy uwzględnieniu marży detalicznej i gastronomicznej.

Wreszcie nie stwierdza nieprawidłowości w udzieleniu "ulgi mieszkaniowej", a w szczególności w odmowie uznania wydatków na budowę domu jednorodzinnego, gdyż ulga taka nie przysługuje, skoro dom ten został nabyty nie od państwa, lecz od osób fizycznych.

Powołuje się w tej mierze na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku wyrównawczym z dnia 19 grudnia 1975 r. /Dz.U. nr 45 poz. 227/.

Skarga natomiast wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji zarzucając nazbyt formalną ocenę dokonanych wydatków oraz nie uwzględnienie specyfiki i warunków agencyjnej działalności. Wywodzi, że powszechnie znane są trudności w dokumentowaniu niektórych wydatków, a głównie zakupu sprzętu i wyposażenia /zestawy/, usług transportowych, usług remontowo-naprawczych. Stąd też - zdaniem skarżącej - niektórzy wykonawcy usług jako świadkowie podawali niższe należności za usługi w obawie przed odpowiedzialnością podatkową, a przeprowadzenie tych dowodów nastąpiło bez udziału skarżącej. Jest również powszechnie znane zjawisko stłuczek i kradzieży zastawy w zakładach gastronomicznych, co zobowiązuje do zakupów uzupełniających, trudnych do udokumentowania. Do Gminnej Spółdzielni zwrócona więc była nie ta sama zastawa, którą skarżąca przejęła na początku omawianej działalności.

Kwestionuje zasadność pozbawienia skarżącej prawa do ulgi z tytułu nakładów poczynionych na budowę domu.

Akcentuje, że skarżąca nie nabyła "domu jednorodzinnego", lecz nieruchomość z rozpoczętą budową, którą następnie kontynuowała ponosząc wydatki "na budowę".

Wyraża pogląd, że fakt ponoszenia tych wydatków przed datą zawarcia formalnego aktu kupna tej nieruchomości nie może być podstawą do ich nie uznania.

Strona 1/3