Fakt, że osoba, która nabyła przez zasiedzenie własność nieruchomości - co zostało stwierdzone prawomocnym postanowieniem sądu - została uprzednio z tej nieruchomości wywłaszczona i nie otrzymała z tego tytułu odszkodowania, nie wpływa na obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.
oddala skargi.
Izba Skarbowa po rozpoznaniu odwołania A. Ł. decyzją z 19.4.1991 r. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z 19.2.19991 r., którą na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku i darowizn z tytułu nabytej przez zasiedzenie nieruchomości działki gruntu o pow. 678 m2, wymierzył podatek w wysokości 2.440.800 zł od wartości podanej przez podatniczkę - 20.340 tys. zł i według ceny wolnorynkowej 30 tys. zł za 1m2.
Ustosunkowując się do argumentów podatniczki, że brak jest podstaw prawnych do wymierzenia podatku, ponieważ nieruchomość, której zasiedzenie zostało stwierdzone postanowieniem Sądu, została przejęta w 1981 r. przez Skarb Państwa i podatniczka nie otrzymała za nią odszkodowania. Izba Skarbowa podała, że po otrzymaniu postanowienia Sądu Rejonowego podatek został wymierzony w oparciu o art. 15 ust 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Powyższą decyzję A. Ł. zaskarżyła do NSA wnosząc o uchylenie decyzji organów obu instancji jako sprzecznych z prawem.
Skarżąca powtórzyła argumenty z odwołania, że w 1981 r. została wywłaszczona z przedmiotowej nieruchomości i nie otrzymała za nią odszkodowania. Wywodziła dalej, że ze swojej renty nie jest w stanie uregulować podatku, że jej renta nie wystarcza na życie, i że Sąd tak jak i organ podatkowy nie uwzględnił jej argumentacji.
Izba Skarbowa w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie, podtrzymuje swoje stanowisko i dodała, że wypłacenie odszkodowania możliwe jest po uzyskaniu tytułu własności, a to związane jest z uzyskaniem prawomocnego postanowienia sądu i zapłacenia należnego podatku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd Rejonowy postanowieniem z 12.1.1990 r. stwierdził, że A. Ł. z dniem 1.1.1982 r. nabyła przez zasiedzenie własność nieruchomości o powierzchni 0, 0678 ha. Orzeczenie to jest prawomocne. Orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe /art. 365 par. 1 Kpc/.
Z tego względu organ administracyjny orzekający w tej sprawie i sąd administracyjny są związani treścią prawomocnego orzeczenia, a nie są władne oceniać zarzutów skarżącej skierowanych przeciwko ww. postanowieniu, że przedmiotowa nieruchomość stanowiła spadek i spadkobiercy podzielili ją do użytkowania.
Art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustala, że podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie rzeczy przez zasiedzenie.
Obowiązek podatkowy ciąży więc na nabywcy własności rzeczy, przy nabyciu w drodze zasiedzenia - z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie /art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn/. Podstawę opodatkowania zaś stanowi wartość nabytych rzeczy w dniu ich nabycia i cen rynkowych z dnia złożenia zeznania podatkowego urzędowi skarbowemu /art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn/. A. Ł. w zeznaniu podatkowym określiła wartość nabytej nieruchomości. Wartość ta odpowiada cenom rynkowym /30 tys. zł za 1m2/ i taką wartość organ podatkowy przyjął, ustalając podatek opierając się na przepisie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Fakt, iż skarżąca z tej nieruchomości została wywłaszczona nie zmienia faktu nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia i związanych z tym konsekwencji podatkowych. Po uregulowaniu tytułu własności i uiszczeniu podatku skarżąca należne odszkodowanie otrzyma. W tych warunkach nie ma podstawy do uwzględnienia skargi i na mocy art. 207 par. 5 Kpa orzeczono jak w sentencji.