Zaistnienie obowiązku podatkowego w podatku rolnym czy też w podatku od nieruchomości zależne jest od powierzchni gruntu będącego przedmiotem opodatkowania.
oddala skargę.
Burmistrz Miasta i Gminy M. wymierzył J.Ł. podatek od nieruchomości za 1993 r. W decyzji organ I instancji powołał się ogólnie na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 116 poz. 502/, art. 104 Kpa i uchwały Rady Miejskiej.
W odwołaniu od tej decyzji J.Ł. określiła ją jako akt dyskryminacji i prześladowania właścicieli niewielkich areałów ziemi. Za niesłuszne uznała obciążenie ją podatkiem "miejskim" w sytuacji kiedy mieszka na wsi i ziemie wykorzystuje rolniczo. Powołała się także na obciążenie niższym podatkiem właścicieli znacznie większych gospodarstw rolnych. Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym utrzymało w mocy decyzję wydaną przez organ I instancji.
Powołując się na przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./ wyjaśniono, że podatkiem tym objęty jest areał powyżej 1 ha. Obszar mniejszy kwalifikuje się zaś do opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Tę decyzję zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego J.Ł. zarzucając jej niezgodność z prawem i posłużyła się argumentacją zawartą w odwołaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga J.Ł. nie wskazuje jakie przepisy i dlaczego zaskarżona decyzja narusza. Treść zawartych w skardze zarzutów, podobnie jak wcześniej zarzutów odwołania, stanowi w zasadzie polemikę ze słusznością i sprawiedliwością obowiązujących ustaw. Oceny z tego zakresu nie mogą być dokonywane przez Naczelny Sąd Administracyjny w toku rozpoznawania skargi na indywidualną decyzję administracyjną.
Badając z urzędu zgodność z prawem zaskarżonej decyzji Sąd nie dopatrzył się aby naruszała ona prawo. Nie istnieje rozróżnienie na podatki "miejskie i wiejskie" na co powołuje się skarżąca kwestionując obciążenie jej podatkiem "miejskim". Jak wyjaśniono to trafnie w uzasadnieniu decyzji wydanej w II instancji - kryterium tego czy dany areał ziemi obciążony jest podatkiem rolnym czy też podatkiem od nieruchomości stanowi jego powierzchnia. Art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 258 ze zm./ definiuje, iż dla celów podatkowych za gospodarstwo rolne /którego grunty opodatkowane są podatkiem rolnym/ uważa się obszar użytków rolnych, lasów i gruntów leśnych, gruntów pod stawami oraz gruntów pod zabudowaniami związanymi z prowadzeniem tego gospodarstwa o łącznej powierzchni 1 ha lub o powierzchni użytków rolnych przekraczających 1 ha przeliczeniowych. Powierzchnia gruntu należąca do skarżącej jest mniejsza i nie może być zakwalifikowana jako gospodarstwo rolne podlegające podatkowi rolnemu. W związku z powyższym grunty te na mocy art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ podlegają podatkowi od nieruchomości. Powołany przepis stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. grunty nie objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym. Ustawodawca w art. 20 ust. 1 cyt. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zobligował Rady Gminy do corocznego waloryzowania stawek podatkowych. Jednocześnie Minister Finansów w drodze rozporządzenia określa granice stawek kwotowych za dany rok. Stawki ustalone w Uchwale Rady Miejskiej w M., zastosowane w decyzji, nie przekraczają granic ustalonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 1992 r. /Dz.U. nr 94 poz. 467/. Zaskarżona decyzja właśnie stosuje powyższe stawki a w związku z powyższym jest zgodna z prawem.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na podstawie art. 207 par. 5 Kpa.