Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w W. w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za okres od kwietnia 1998 r. do lipca 1999 r.
Tezy

Faktura stwierdzająca czynności, które nie zostały dokonane nie jest "pustą" fakturą, o której mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Małgorzaty Z. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 30 stycznia 2001 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za okres od kwietnia 1998 r. do lipca 1999 r. - uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/2

Izba skarbowa na podstawie art. 10 ust. 2, art. 19 ust. 1 i art. 25 ust. 1 pkt 3, art. 33 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym utrzymała w mocy decyzję urzędu skarbowego określającą podatek od towarów i usług za okres: kwiecień 1998 - lipiec 1999 r., zaległość w tym podatku oraz odsetki za zwłokę.

W uzasadnieniu decyzji izba skarbowa stwierdziła, iż nie można uznać rozliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez firmy "F." i "D." stwierdzających czynności, które w rzeczywistości nie zostały dokonane, bowiem powyższe firmy nigdy nie prowadziły działalności gospodarczej, nie były w posiadaniu towarów handlowych, jak również nie świadczyły żadnych usług. Powyższych ustaleń dokonał urząd skarbowy przeprowadzając kontrolę w tych firmach. W szczególności wynika to z zeznań złożonych przez właścicieli tychże firm, którzy wyjaśnili, że do założenia firm oraz ich rejestracji zostali nakłonieni przez osobę trzecią, która w zamian za to oraz za udzielenie pełnomocnictwa do dysponowania rachunkiem bankowym oraz pieczątką firmową przekazywała im co miesiąc pewną kwotę pieniędzy.

Na powyższą ocenę bez wpływu pozostają podniesione w odwołaniu argumenty odnośnie przeprowadzenia transakcji na podstawie rzetelnych dokumentów świadczących o istnieniu wspomnianych firm oraz prawidłowym dokumentowaniu operacji gospodarczych. Na żadnym etapie postępowania nie był kwestionowany fakt spełnienia przez firmy "F." oraz "D." wymogów formalnych związanych z dokonaniem wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz rejestracji dla celów podatkowych. Nie podważono również poprawności, z formalnego punktu widzenia, faktur wystawianych przez te podmioty. Okoliczności te nie dowodzą jednak w najmniejszym nawet stopniu rzeczywistego realizowania transakcji między stroną a tymi firmami. Co więcej, dowody zgromadzone w przedmiotowej sprawie jednoznacznie wskazują, iż wykonanie przewidzianych prawem obowiązków rejestracyjnych oraz wystawianie "pustych" faktur VAT były jedynymi czynnościami faktycznie dokonywanymi przez te podmioty.

W skardze podatnik wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, której zarzuca obrazę przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 19b ust. 1 ustawy o VAT oraz par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów przez błędną ich interpretację i niewłaściwe zastosowanie do ustalonego stanu faktycznego w sprawie. W uzasadnieniu wywodzi, iż firmy "F." i "D." dokonały wszelkich wymogów formalnych /wpis do ewidencji działalności gospodarczej, rejestracja dla celów podatkowych/. Podnosi, że organy podatkowe nie podważyły poprawności wystawionych przez te firmy faktur, co dowodzi fakt przeprowadzenia rzeczywistych i prawdziwych transakcji. Podatniczka uważa, że organy nie mogły poprzestać wyłącznie na zeznaniach właścicieli firm, nie dokonując innych dowodów w celu prześledzenia obrotu towarów.

Strona 1/2