Tezy

1. Stosownie do wymogów art. 9 Kpa organy podatkowe są zobowiązane do poinformowania stron o możliwości udowodnienia /uprawdopodobnienia/ poczynionych nakładów w drodze zeznań świadków, w drodze szczegółowego zeznania samych skarżących, a nadto w drodze wyceny przez biegłych wartości tych nakładów, które były dokonane w rzeczywistości, a na które brak jest rachunków.

2. Zaniechanie zebrania takiego materiału dowodowego, a więc zaniechanie ustalenia właściwej wartości poczynionych nakładów miało istotny wpływ na wynik sprawy, skoro w myśl art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o opodatkowaniu spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/2

J. B. i Z. K. zaskarżyli do NSA decyzję Izby Skarbowej utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego o wymiarze podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez zasiedzenie współwłasności działki gruntu o pow. 300 m2. Zaskarżona decyzja powołuje się na przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ i przedstawia, że postanowieniem Sądu Rejonowego stwierdzone zostało nabycie przez skarżących współwłasności omawianej działki przy czym zeznanie podatkowe złożone zostało dopiero 25.4.1984 r. Akcentuje przy tym, że wobec tego wartość rynkowa tejże działki i zabudowań dla wymiaru omawianego podatku została ustalona według cen z dnia złożenia zeznania podatkowego - w myśl art. 7 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wskazuje jednocześnie, że przy ustalaniu wartości zabudowań uwzględnione zostały udokumentowane nakłady na budynek dokonane przez skarżącego J. B. podczas biegu zasiedzenia. Skarga natomiast - jak należy mniemać z jej treści - uważa zaskarżoną decyzję za krzywdzącą, gdyż do podstawy opodatkowania nie przyjęto wartości nieruchomości określonej polisą ubezpieczeniową PZU, lecz określono według "lichwiarskich" cen wolnorynkowych z 1983 r. zamiast z 1981 r. Podkreśla przy tym, że dom jest stary, przez skarżącego był remontowany i odnawiany, a więc w tej sytuacji nie przedstawia cała ta nieruchomość wartości 599 500 zł na jaką została wyceniona.

Odpowiedź na skargę wnosi o jej oddalenie i podtrzymuje stanowisko wyrażone z zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Z materiału dowodowego zebranego w sprawie /a zobrazowanego dokumentami w aktach przedstawionych wraz ze skargą NSA/ wynika, że podstawę opodatkowania ustalono w oparciu o szacunek biegłych, którzy wycenili /według cen rynkowych z 1984 r./ wartość działki na 300 m2 po 400 zł na kwotę 120.000 zł, wartość budynku mieszkalnego na kwotę 341.273 zł i wartość budynków gospodarczych na kwotę 138.270 zł. Z arkusza wyceny nieruchomości w związku z "wyliczeniem" z 27.8.1985 r. dokonanym przez Komisarza Skarbowego wynika, że biegli uwzględnili nakłady poczynione przez skarżących podczas biegu zasiedzenia w takiej wartości na jaką skarżący przedstawili rachunki. Natomiast nie zostały uwzględnione nakłady, o których poinformował skarżący, lecz na które jednak nie przedłożył rachunków. Nie zostały więc uwzględnione nakłady skarżących "związane z rozbudową budynku mieszkalnego, powiększeniem ganku, dobudowaniem letniej kuchni oraz rozbudowy komórek" /według cyt. "wyliczenia"/.

Przedstawiony wyżej sposób ustalania podstawy opodatkowania, pomijający takie nakłady podatników, na które nie przedłożyli rachunków, nie może być uznany za zgodny z obowiązkami organów podatkowych określonymi w art. 7, art. 75 i art. 77 par. 1 Kpa. Z przepisów tych wynika obowiązek wyczerpującego zebrania materiału dowodowego, przy czym nie tylko dowodów w postaci dokumentów, ale też dowodów w postaci zeznań świadków i oględzin oraz oceny przez biegłych.

Strona 1/2