Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Budżetowe prawo, Podatkowe postępowanie
Tezy

Zweryfikowanie bilansu nie jest równoznaczne ani z ustaleniem obowiązku podatkowego, ani z wymiarem podatku.

Uzasadnienie

Zakłady Wytwórcze zaskarżyły do NSA decyzję Izby Skarbowej utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego o odmowie zwrotu odsetek od nadpłaty należności podatkowych.

Zaskarżona decyzja powołuje się na art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych i przedstawia, że wskutek decyzji Izby Skarbowej wydanej w trybie par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych, wprowadzone zostały korekty do zapisów księgowych skarżących Zakładów za 1990 rok.

Następstwem tak zweryfikowanego bilansu był skutek w postaci zaistnienia nadpłaty w podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń i w podatku od płac za ten rok. Mimo to jednak - zdaniem zaskarżonej decyzji - nie ma podstaw do zapłaty skarżącym Zakładom odsetek od tej nadpłaty, skoro nie powstała ona w wyniku uchylenia bądź zmiany decyzji podatkowej, jak o tym stanowi art. 29 ust. 2 powołanej wyżej ustawy.

Skarga natomiast wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji i nie kwestionując stanu faktycznego sprawy, stoi jednak na stanowisku, że w sprawie wydana została decyzja o zmianie wymiaru podatku. Powołuje się na to, że Urząd Skarbowy decyzją "zaliczył przedmiotową kwotę na poczet podatków za 1992 r. Skoro więc Urząd Skarbowy zmienił wymiar podatku na korzyść podatnika, to zgodnie z ust. 2 art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych jest zobowiązany do zapłacenia odsetek od nadpłaty".

Odpowiedź na skargę wnosi o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych dla uznania za trafną koncepcji prezentowanej przez skargę.

Przede wszystkim podkreślenia wymaga to, że postępowanie dotyczące weryfikacji bilansu, prowadzone w trybie powołanego już wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r., nie jest postępowaniem podatkowym, a polecenia wydane na podstawie par. 9 ust. 1 tego rozporządzenia nie są decyzjami o wymiarze podatku. Zarówno bowiem to postępowanie, jak i w jego ramach podjęte rozstrzygnięcia mają za przedmiot bilans przedsiębiorstwa i doprowadzenie jego zapisów do stanu zgodności z prawem. Dopiero zweryfikowany bilans staje się podstawą do wnioskowania o tym czy i w jakiej wysokości istnieje obowiązek wykonania zobowiązania podatkowego.

Skoro na skarżących Zakładach ciążył obowiązek wykonania zobowiązań podatkowych bez uprzedniego doręczenia decyzji /art. 5 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych/, to wskutek uzyskania przez bilans za 1990 rok przymiotu "bilansu zweryfikowanego" powstał obowiązek dokonania rozliczeń podatkowych bez potrzeby uzyskiwania decyzji organu podatkowego o wymiarze podatku. Samo zweryfikowanie bilansu nie oznacza, że obowiązek podatkowy został ustalony /bo podatnik może z różnych powodów obowiązek podatkowy kwestionować/ i nie oznacza, że wymiar podatku został dokonany /bo podatnik może wymiar ten kwestionować zarówno co do podstawy wymiaru, jak i sposobu wyliczenia/. Z tego powodu w przepisie art. 5 ust. 3 cyt. ustawy zawarte jest postanowienie regulujące sposób postępowania w wypadku, gdy obowiązek z art. 5 ust. 2 nie zostanie zrealizowany. I dopiero stanowisko organu podatkowego podjęte w trybie art. 5 ust. 3 cyt. ustawy jest decyzją podjętą w postępowaniu podatkowym, decyzją ustalającą zobowiązanie podatkowe.

Taka decyzja w niniejszej sprawie nie została wydana, gdyż skarżące Zakłady, wnioski wynikające ze zweryfikowanego bilansu w odniesieniu do obowiązku podatkowego, zrealizowały bez zastrzeżeń.

Brak omówionej wyżej decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego oznacza, że nie została spełniona wstępna przesłanka z art. 29 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, tzn. po to, aby mogło nastąpić uchylenie lub zmiana decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe musi taka decyzja w ogóle być najpierw wydana. W niniejszej sprawie nic takiego się nie zdarzyło.

W błędzie są skarżące Zakłady, jeśli za taką decyzję uznają decyzję Urzędu Skarbowego w sprawie zaliczenia omawianej nadpłaty na poczet podatków za 1992 rok. Podstawę prawną do tego rodzaju zaliczenia stanowi art. 29 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, przy czym zaliczenie nadpłaty na poczet zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych następuje z urzędu, zaś samo rozstrzygnięcie o takim zaliczeniu nie zawiera żadnych cech "uchylenia lub zmiany decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego" /według art. 29 ust. 2/.

Wobec powyższego należało stwierdzić, że skarżona decyzja w sposób trafny zinterpretowała okoliczności faktyczne i prawne w niniejszej sprawie wobec czego, na podstawie art. 206 par. 5 Kpa, należało skargę oddalić.

Strona 1/1