Jeżeli podatnik prowadzi w pewnym zakresie działalność gospodarczą z pominięciem ksiąg rachunkowych i nie gromadzi dowodów poniesienia wydatków dokumentujących koszty uzyskania przychodu, nie może domagać się od organu podatkowego odtworzenia kosztów uzyskania przychodu przy pomocy biegłego lub innych dowodów /z zeznań świadków/, i to w sytuacji, kiedy sam nie potrafi nawet w przybliżeniu określić wielkości dokonanych przez siebie wydatków.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Grzegorza A. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 6 kwietnia 1998 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1994 r.
Zaskarżoną decyzją z dnia 6 kwietnia 1998 r. Izba Skarbowa w (...) utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w O. z dnia 19 grudnia 1997 r., którą ustalono Grzegorzowi A. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1994 r. oraz określono wysokości odsetek od zaniżonych zaliczek na ten podatek. Izba Skarbowa podzieliła ustalenia faktyczne organu I instancji co do tego, że podatnik w 1994 r. wielokrotnie dokonywał zakupów samochodów i części samochodowych, które następnie sprzedawał w miejscu prowadzonej działalności, to jest w O. przy ul. M. nr 4. W 1994 r. łącznie sprzedał 6 samochodów, 3 nadwozia, silnik z kompletnym zawieszeniem i skrzynią biegów. W okresie od grudnia 1993 r. do października 1996 r. natomiast sprzedał na własny rachunek i we własnym imieniu łącznie 12 samochodów, 5 nadwozi samochodowych, 3 silniki, skrzynię biegów, zawieszenia przednie i tylne i koła jezdne, przy czym przewozu zakupionych pojazdów i części samochodowych dokonywał osobiście bądź przez zatrudnionych u siebie w firmie (...) pracowników. Samochody te i części samochodowe posiadał przez okres krótszy niż 6 miesięcy /między ich sprowadzeniem na polski obszar celny a sprzedażą/. Samochody wymagały napraw, a niektóre z nich /np. marki "Honda Civic" i "Opel Kadet"/ nie były nawet zarejestrowane w wydziale komunikacji, a zatem rzeczywisty okres użytkowania tych samochodów był jeszcze krótszy. Trudno natomiast mówić o używaniu sprowadzonych z zagranicy części do samochodów, gdyż według umów kupna - sprzedaży w krótkim czasie zostały one dalej sprzedane. Izba Skarbowa - podobnie jak organ I instancji - odmówiła wiarygodności twierdzeniom podatnika, że samochody i części do pojazdów były sprowadzane przez niego do celów sportowych, skoro bowiem np. samochód marki "Ford Transit" został zarejestrowany w dniu 18 października 1994 r., a sprzedany w cztery dni później, to w żadnym razie nie można uznać, iż pojazd ten służył do obsługi serwisowej przy treningach sportowych skarżącego. Izba Skarbowa stwierdziła przy tym, iż bez znaczenia jest okoliczność, czy skarżący sprowadzał pojazdy do celów sportowych, albowiem nie ma to wpływu na prawidłowe rozstrzygnięcie w sprawie.
Izba Skarbowa uznała, iż skarżący sprzedawał na własny rachunek samochody i części przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, a zatem dochód uzyskany z tej sprzedaży powinien być opodatkowany na zasadach ogólnych. W przypadku sprowadzania uszkodzonych samochodów z zagranicy za datę nabycia nie bierze się daty zakupu /umowy kupna - sprzedaży/, lecz w najlepszym wypadku datę z dowodu odprawy celnej. W pojęciu daty nabycia bowiem kryje się data, od której dany przedmiot jest użytkowany. W rozpatrywanej sprawie w każdym wypadku od daty nabycia do sprzedaży nie upłynęło pół roku. Zgodnie z art. 24 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ dochodem ze sprzedaży rzeczy jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy. Skarżący zatem był zobowiązany do zbierania dowodów wydatków na zakup części do wymiany i materiałów oraz na remont uszkodzonych samochodów. Różnorodność i wielokrotność dokonywanych zakupów samochodów i elementów samochodowych, a następnie - po krótkim czasie - ich sprzedaż świadczą o tym, iż była to działalność gospodarcza w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, a przychód uzyskany ze sprzedaży stanowi przychód z działalności gospodarczej w myśl art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym, zawierane transakcje zaś powinny być ewidencjonowane w prowadzonej księdze podatkowej zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów. (...)