Sprawa ze skargi na postanowienie Izby Skarbowej w O. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania
Tezy

Kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa w tym zakresie, przy czym organ dokonujący oceny powinien przyjąć obiektywny miernik staranności jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Tak więc strona powinna uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ewy G. na postanowienie Izby Skarbowej w O. z dnia 17 i 18 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 12 sierpnia 1997 r. Urząd Skarbowy w O. wymierzył Ewie G. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1994 w kwocie 855,50 PLN, podając w uzasadnieniu, że zaniżenie podatku spowodowane zostało przez zmniejszenie dochodu o wydatki na zakup i montaż okien oraz zakup odkurzacza typu "Rainbow", zakwalifikowanych przez podatniczkę jako wydatki na cele rehabilitacyjne. Decyzja ta została doręczona podatniczce w dniu 11 września 1997 r.

Pismem z dnia 19 grudnia 1997 r., zatytułowanym "odwołanie" wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia odwołania, ustanowiony w dniu 18 grudnia 1997 r. pełnomocnik Ewy G., będący adwokatem, wniósł o przywrócenie uchybionego terminu wobec wszczęcia postępowania karnego skarbowego w stosunku do jego mocodawczyni oraz jej wyjątkowej sytuacji rodzinnej, osobistej i życiowej. W szczególności, jak podano Ewa G. przebywała od lipca do września 1997 r. na terenie Niemiec, opiekując się chorym mężem; następnie też w okresie 19 października do 26 października wyjeżdżała do kliniki w Niemczech. Ponadto podatniczka opiekowała się chorym ojcem, który zmarł w dniu 11 grudnia 1997 r. Opieka nad ojcem wymusiła zmianę czasu pracy i od września 1997 r. Ewa G. pracowała na pół etatu. Podatniczka opiekowała się w tym czasie chorym synem, który jest alergikiem wymagającym stałej kontroli lekarskiej. Powyższe okoliczności, w ocenie wnioskodawcy, spowodowały że podatniczka była tak udręczona i przemęczona, że nie zdawała sobie sprawy ze skutków zaniechania odwołania od decyzji, z którą się nie zgadzała. Na dowód przedłożono szereg kopii dokumentów.

Izba Skarbowa w O. dwoma postanowieniami z dnia 17 i 18 lutego 1998 r. wydanymi na podstawie art. 58 i art. 59 Kpa w związku z art. 335 Ordynacji podatkowej oraz art. 134 Kpa w związku z art. 335 Ordynacji podatkowej: 1/ odmówiła przywrócenia terminu do złożenia odwołania i 2/ stwierdziła, że odwołanie zostało wniesione z uchybieniem terminu. W uzasadnieniach podano, że zgromadzony w sprawie materiał nie daje podstaw do przyjęcia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy wnioskodawczyni. Oceniając przedstawione dowody podano, że Ewa G. w okresie od 9 września do 19 października 1997 r. przebywała na terenie kraju i miała możliwość złożenia odwołania w terminie określonym w art. 129 Kpa. Podano także, że w sprawie nie wystąpiły przeszkody nie do przezwyciężenia do wniesienia odwołania, wobec czego Izba uznała, że uchybienie terminu nastąpiło z winy podatniczki. Konsekwencją postanowienia odmawiającego przywrócenia terminu do wniesienia odwołania było postanowienie stwierdzające wniesienie odwołania z uchybieniem prawem przewidzianego terminu. W skargach na te postanowienia wniesionych przez samą podatniczkę ponowiono dotychczasową argumentację i wniesiono o uchylenie zaskarżonych postanowień i przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniach skarg dodatkowo zarzucono, że wydane postanowienia ograniczają prawo skarżącej do obrony słusznych interesów i podano, że skarżąca zwracała się do organu podatkowego o przedłużenie terminu i nie doręczanie decyzji w czasie jej nieobecności w kraju, co jednak uczyniono.

Strona 1/2