Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów ich uzyskania /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, pod tym jednak warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalności gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź też może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę (...) Fabryki Pomp i Armatury "W." z siedzibą w W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 24 marca 1994 r. w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych za rok 1992.
Pierwszy Urząd Skarbowy w W. decyzją z dnia 9 września 1993 r., wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w związku z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, wymierzył (...) Fabryce Pomp i Armatury podatek dochodowy od osób prawnych za rok 1992 w wysokości 19194 312 000 zł, to jest wyższy od zadeklarowanego przez podatnika o 1 199 999 000 zł. W uzasadnieniu decyzji podano, że Fabryka kupiła dnia 30 października 1992 r. 10 imiennych obligacji po 1000 000 000 zł każda, wyemitowanych przez spółkę z o.o. "W. L.". W celu zakupu obligacji Fabryka zawarła umowę pożyczki na 10 000 000 000 zł z Przedsiębiorstwem Handlowo-Produkcyjnym "P.", oprocentowaną w wysokości 10 procent w skali miesięcznej. W dniu 31 grudnia 1992 r. Fabryka sprzedała obligacje Przedsiębiorstwu "P." za 12 520 000 000 zł, a ponadto zapłaciła odsetki w wysokości 3 000 000 000 zł. Zgodnie z art. 37 pkt 1 powołanej ustawy z 1992 r. Fabryka przyjęła, że kwota 2 520 000 000 zł, stanowiąca różnicę pomiędzy cena sprzedaży obligacji a ich wartością nominalną, jest zwolniona od podatku dochodowego, a faktycznie zapłacone odsetki od pożyczki /w wysokości 3 000 000 000 zł/ na mocy art. 15 ust. 2 pkt 6 tej ustawy należą do kosztów uzyskania przychodów, i w konsekwencji pomniejszyła o tę kwotę podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zdaniem organu I instancji, pogląd Fabryki jest błędny, gdyż nie uwzględnia treści art. 7 ust. 3 omawianej ustawy. Zgodnie bowiem z tym przepisem, jeśli dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, to w podstawie opodatkowania tym podatkiem nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów z tych źródeł. Odsetki więc w wysokości 3 000 000 000 zł nie mogą być, stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, co uzasadnia skorygowanie naliczonego podatku za rok 1992.
W odwołaniu od tej decyzji Fabryka zarzuciła, że wbrew poglądowi organu I instancji art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi podstawę prawną zaliczenia zapłaconych odsetek w wysokości 3 000 000 000 zł do kosztów uzyskania przychodów.
Izba Skarbowa w (...) decyzją z dnia 24 marca 1994 r., wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, utrzymała w mocy decyzję organu I instancji z podtrzymaniem jej podstaw faktycznej i prawnej. Organ odwoławczy wyraził jednocześnie pogląd, że na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z 1992 r. nie należy uwzględniać przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 15 ustawy zarówno w ust. 1, jak i w ust. 2.