Ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, dotyczącego świadczenia usług w zakresie finansów /poz. 13 załącznika nr 2 do wyżej wymienionej ustawy/ korzysta spółka akcyjna, która udziela i zaciąga pożyczki pieniężne, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 11 ust. 5 lub w art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. Prawo bankowe /Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./.
Analogiczne zasady mają zastosowanie do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skarg (...) Towarzystwa Finansowego "S." Spółka z o.o. w W. na decyzje Izby Skarbowej w W. z dnia 24 i 26 lutego 1997 r. (...) w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej od umowy pożyczki - skargi oddala.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Problematyka wymiaru opłaty skarbowej od umów pożyczki, w których jedną ze stron było m.in. PTF "S." Spółka z o.o. w W. była przedmiotem wielu wyroków Sądu administracyjnego. W wyrokach tych prawie jednomyślnie, uznawano wniesione skargi za nieuzasadnione, gdyż zawierane w 1992 r. umowy pożyczki przez Spółki prawa handlowego nie będące bankami, a prowadzące działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek, bez zezwolenia Prezesa NBP, nie podlegają zwolnieniu od opłaty skarbowej /par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie opłaty skarbowej/. Stanowisko to zostało podzielone przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 kwietnia 1995 r. III AZP 7/95 - OSN 1995 z. 22 poz. 269 i uchwale składu całej Izby Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1997 r. III ZP 5/97 - OSNAPU 1997 nr 14 poz. 246; /str. 418-426/. W ostatnio powołanej uchwale Sąd Najwyższy w jej uzasadnieniu, wypowiedział się także co do umów pożyczki udzielanych przez spółki prawa handlowego, w celach zarobkowych, w latach późniejszych tj. po wejściu w życie przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
W szczególności Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że:
1. Stan ten tj. brak uprzywilejowanego traktowania umów pożyczek w ustawie o opłacie skarbowej, chociażby zawieranych w ramach wykonywania działalności gospodarczej, nie uległ zmianie wskutek nowelizacji ustawy o opłacie skarbowej dokonanej ustawą, z dnia 3 października 1995 r. zmieniającą ustawę o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 142 poz. 703/, gdyż ustawa ta mimo, że rozszerzyła stosowanie wyłączeń pod względem przedmiotowym i podmiotowym, nie objęła nimi umów pożyczki - por. str. 421/.
2. Nowelizacja par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie opłaty skarbowej, która nastąpiła w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 3 lipca 1996 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 82 poz. 381/ stwierdzającą, że obecnie zwolnione są od opłaty skarbowej, pożyczki udzielane przez podmioty gospodarcze prowadzące działalność w zakresie kredytowania i udzielania pożyczek na podstawie prawa bankowego - stanowiła jedynie precyzyjniejsze sformułowanie normy dotychczasowej /str. 424/, Sąd w składzie orzekającym w niniejszych sprawach podziela powołane poglądy. Nadmienić można jedynie, że stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w powołanej uchwale z dnia 20 lutego 1997 r. stanowi swego rodzaju kontynuację stanowiska wyrażonego w uchwale z dnia 20 kwietnia 1995 r. III AZP 8/95 - OSN 1995 z. 17 poz. 211, w której wyrażono pogląd, iż ze zwolnienia przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, dotyczącego świadczenia usług w zakresie finansów /poz. 13 załącznika nr 2 do wyżej wymienionej ustawy/ korzysta spółka akcyjna, która udziela i zaciąga pożyczki pieniężne, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art. 11 ust. 5 lub w art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. Prawo bankowe /Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./.
W ocenie składu orzekającego w niniejszej sprawie analogiczne zasady mają zastosowanie do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością.
Mając powyższe na względzie należało uznać, że pożyczki udzielane przez Spółkę "S." podlegały opłacie skarbowej nie korzystając ani ze zwolnienia z art. 3 ust. 1 pkt 5 lit "a" ustawy o opłacie skarbowej, ani też ze zwolnienia z par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy.
Z tych względów, stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono, jak w sentencji.