Tezy

Czynność cywilnoprawna, w wyniku której nastąpił zakup wierzytelności przez Bank nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z 20 lutego 1996 r. Minister Finansów na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa. utrzymał w mocy decyzję Izby Skarbowej w O. z 9 listopada 1995 r. odmawiającą Bankowi I. SA Oddział w O. wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności 1261 decyzji Urzędu Skarbowego w O. w sprawie wymiaru opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych /zakupu wierzytelności od innych podmiotów/.

W uzasadnieniu Minister Finansów podzielając w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu decyzji Izby Skarbowej stwierdził, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ wolne są od podatku m.in. umowy sprzedaży zawierane w wykonaniu usług zwolnionych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przez podmiot świadczący tego rodzaju usługi.

Apteki, od których Bank nabył wierzytelności, powołane zostały w innych celach niż wykonywanie usług finansowych i w tej sytuacji nie można mówić, iż sprzedaż wierzytelności jest dla aptek czynnością wykonywaną w warunkach określonych w art. S ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Ponadto podnosił, że stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa wymaga wykazania rażącego naruszenia prawa, przy czym nie każde naruszenie prawa jest rażące, a decyduje o tym ocena skutków społeczno-gospodarczych, jakie dane naruszenie za sobą pociąga.

W skardze skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Bank I. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji Izby Skarbowej w 0. i ewentualnie stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wnosi o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna. Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy niniejszej ma wykładnia przepisów art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej. Zgodnie z tymi przepisami, opłacie skarbowej podlegają umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz inne tego rodzaju umowy objęte zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, a także umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 tej ustawy, w zakresie czynności zwolnionych od podatku.

Z przepisu tego wynikają trzy rodzaje zwolnień podatkowych /z opłaty skarbowej/:

1/ zwolnienia umów sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu, zawieranych przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym;

Strona 1/2