Jeżeli przepis prawa dopuszcza możliwość rozbieżnej jego interpretacji, to wybór jednej z nich nie może być oceniony jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa nawet wówczas, gdy zostanie ona później uznana za nieprawidłową albo, co zdarza się częściej, inna interpretacja zostanie uzana za słuszniejszą.
oddala skargę.
Bank O.Ś. Spółka AKcyjna Oddział w L. zawarł w latach 1994-1995 kilka umów odpłatnego nabycia wierzytelności od właścicieli aptek prywatnych. Od umów tych uiścił opłatę skarbową, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej i zgodnie z decyzjami wydanymi w tej sprawie przez I Urząd Skarbowy w L.
W październiku 1995 r. Bank złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji wymiarowych wydanych w tej sprawie przez Urząd Skarbowy. W uzasadnieniu tego wniosku podano, że decyzje wydane zostały z naruszeniem prawa, ponieważ obrót wierzytelnościami - zgodnie z klasyfikacją Głównego Urzędu Statystycznego zaliczony do usług bankowych - podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako sprzedaż usługi, przy czym był od tego podatku zwolniony na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., a tym samym nie podlegał opłacie skarbowej, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej.
Izba Skarbowa w L. decyzją z dnia 20 listopada 1995 r. odmówiła stwierdzenia nieważności zaskarżonych decyzji Urzędu Skarbowego. W uzasadnieniu tej decyzji Izba podała, że wyłączenie obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" obejmuje umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ oraz umowy objęte zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, a także umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 tej ustawy w zakresie czynności zwolnionych od podatku.
Obrót wierzytelnościami zakupionymi w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży stanowi - zgodnie z klasyfikacją Głównego Urzędu Statystycznego - usługę finansową, której sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Z punktu widzenia opłaty skarbowej nie jest jednak istotny status nabywcy, bowiem wyłączenie obowiązku jej uiszczenia, wyrażone w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej, następuje wyłącznie w sytuacji, gdy sprzedaż wierzytelności była dokonywana w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy i stanowiła dla sprzedającego odpłatne świadczenie usług do którego miałyby zastosowanie przepisy art. 2 i art. 5 ustawy o VAT, nawet jeśli zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 tej ustawy usługi tego rodzaju były od podatku zwolnione. Zgodnie z powyższym, umowy sprzedaży wierzytelności, które nie były dokonywane w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy oraz umowy sprzedaży wierzytelności nie zawierane przez sprzedającego w ramach usługi bankowej nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem powstał obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej. Osoby fizyczne będące właścicielami aptek, które były we wszystkich transakcjach stroną sprzedającą, nie dokonywały sprzedaży wierzytelności w warunkach wskazujących na zamiar ich częstotliwego wykonywania, o czy mówi art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym, jak również nie działały w oparciu o prawo bankowe wykonując usługi finansowe tam określone, o czy jest mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy. Nie mogły więc korzystać z wyłączenia z opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o opłacie skarbowej z dnia 31 stycznia 1989 r.