skargę Hanny L. na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie wymiaru podatku od spadków i darowizn.
Tezy

Zameldowanie się w miejscu stałego lub czasowego pobytu jest tylko dowodem, że dana osoba dopełniła obowiązku meldunkowego, wynikającego z ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/. Natomiast o zastosowaniu ulgi, o której mowa w art. 16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./, decyduje faktyczne zamieszkiwanie w nabytym lokalu /budynku/ przez okres co najmniej 5 lat od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ skargę Hanny L. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 6 lutego 1995 r. w przedmiocie wymiaru podatku od spadków i darowizn.

Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżoną decyzją z dnia 6 lutego 1995 r. Izba Skarbowa w (...), po uchyleniu - w części - decyzji Urzędu Skarbowego w P. z dnia 30 listopada 1994 r., wymierzyła Hannie L. podatek od spadków i darowizn w wysokości 1 711 tys. st. zł.

Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco: Podatniczka otrzymała tytułem darowizny od ojca działkę położoną w P., zabudowaną domkiem letniskowym. Od tej czynności cywilnoprawnej notariusz pobrał na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ podatek w wysokości 1 014 tys. zł. W toku postępowania przed Urzędem Skarbowym doszło do ustalenia wartości przedmiot nabycia na 82 115 tys. zł. W dniu 22 września 1992 r. podatniczka złożyła organowi podatkowemu "oświadczenie", w którym - powołując się na art. 16 tej ustawy - oświadczyła, że będzie zamieszkiwała w nabytym budynku "co najmniej przez 5 lat od daty powstania obowiązku podatkowego". W tej sytuacji Urząd Skarbowy, ustalając decyzją z dnia 20 października 1992 r. należny podatek, odliczył od wartości przedmiotu nabycia, stosownie do powołanego wyżej przepisu, wartość budynku odpowiadającą kwocie 23 750 tys. zł. Ponieważ obdarowana nie dotrzymała warunku zamieszkania w nabytym budynku, Urząd Skarbowy wznowił postępowanie i decyzją z dnia 30 listopada 1994 r. dokonał wymiaru podatku w wysokości 3 981 tys. zł; od tej kwoty odliczeniu podlegała kwota pobrana na podstawie poprzedniej decyzji /866 tys. zł/ i kwota pobrana przez notariusza /1 014 tys. zł/.

W odwołaniu od powyższej decyzji organu I instancji podatniczka zarzuciła, że organ podatkowy "nie dopełnił obowiązku stwierdzenia, czy budynek letniskowy (...) podlega przepisom meldunkowym". W nabytym budynku mieszka i podjęła starania, by zmienić jego klasyfikację z letniskowego na mieszkalny, uzyskując pozwolenie na stosowną przebudowę budynku. Do końca 1994 r. spodziewa się "uzyskać pozwolenie na zasiedlenie budynku".

Izba Skarbowa w (...) nie uwzględniła odwołania, podnosząc, że przyznana podatniczce ulga, przewidziana w art. 16 cytowanej ustawy, miała charakter warunkowy i była powiązana z realizacją złożonej w oświadczeniu deklaracji o zamieszkaniu na stałe w otrzymanym budynku. W takiej sytuacji zgodnie z ust. 2 tego artykułu należało dokonać wymiaru podatku od całej wartości przedmiotu opodatkowania, tak jakby ulga nie przysługiwała. Podatniczka, chcąc skorzystać z ulgi, powinna bezzwłocznie przeprowadzić się do domu będącego przedmiotem darowizny, zmieniając miejsce stałego pobytu. Pojęcie stałego pobytu /zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego pobytu/ zostało określone w przepisach ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/. Z miejscem stałego pobytu wiąże się obowiązek meldunkowy, którego podatniczka nie dopełniła do dnia wydania decyzji stanowiącej przedmiot odwołania. Obniżenie podatku przez Izbę Skarbową jest następstwem zastosowania korzystniejszych dla podatniczki przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 kwietnia 1994 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 55 poz. 230/, obowiązującego w dniu wydania decyzji przez organ odwoławczy. Rozporządzeniem tym podwyższono w I grupie podatkowej, do której zalicza się podatniczka, kwotę wolną od podatku do 48 300 tys. zł.

Strona 1/2
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)