1. Treść par. 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./, wprowadzającego zasadę, że nie uważa się za uruchomienie produkcji zmiany właściciela przedsiębiorstwa, nie zwalnia organów podatkowych z obowiązku badania, czy w chwili sprzedaży przedsiębiorstwo znajdowało się w ruchu, ewentualnie nadawało się do prowadzenia produkcji. Tylko twierdząca odpowiedź na jedno z tych pytań może uzasadniać rozstrzygnięcie sprawy na niekorzyść podatnika.
2. Ustęp 3 par. 2 cytowanego rozporządzenia nie może stanowić samodzielnej podstawy rozstrzygnięcia organu podatkowego.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka Sz. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 12 lutego 1996 r. w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za 1992 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 tej ustawy - zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącego dwieście złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 4 grudnia 1995 r. Urząd Skarbowy W.-P.P. wymierzył Markowi Sz. podatek dochodowy od osób fizycznych za 1992 r. w wysokości 8 238 zł. Organ podatkowy uznał, że Marek Sz., prowadząc ze wspólnikiem cegielnię w ramach spółki cywilnej, nie nabył zwolnienia od podatku dochodowego, przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./. Zdaniem Urzędu Skarbowego, za wnioskiem takim przemawia treść par. 2 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia, według którego nie uważa się za uruchomienie produkcji zmiany dotychczasowego właściciela cegielni.
Marek Sz. odwołał się od wymienionej wyżej decyzji i podał, że do 1987 r. cegielnię użytkowała Spółdzielnia Kółek Rolniczych w G. Od tego momentu cegielnia została unieruchomiona na skutek wyczerpania złoża surowca. Spółdzielnia przekazała ją Skarbowi Państwa - Urzędowi Miasta i Gminy G. W dniu 15 listopada 1988 r. Skarb Państwa, na mocy umowy użytkowania wieczystego i sprzedaży, przekazał grunt z zabudowaniami Markowi Sz. i jego wspólnikowi. Wspólnicy nabyli nowe złoża surowca, odremontowali zdewastowane maszyny i urządzenia, a częściowo zastąpili je nowymi. W rzeczywistości zatem wspólnicy uruchomili działalność gospodarczą, która przez 2 lata nie była i nie mogła być prowadzona. Zdaniem autora odwołania, uzasadniało to zwolnienie go od podatku dochodowego. Marek Sz. zwrócił ponadto uwagę, że jego wspólnik wygrał sprawę dotyczącą podatku dochodowego za 1990 r. w Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził w wyroku, że sama zmiana właściciela nie przesądza sprawy na niekorzyść podatnika, i dlatego, uchylając zaskarżoną decyzję, polecił organom podatkowym zbadanie m.in., czy w momencie nabycia cegielni nabywca mógł kontynuować działalność gospodarczą poprzednika, czy też zmuszony był podjąć działania inwestycyjne i remontowe, aby spowodować jej uruchomienie /wyrok z dnia 30 maja 1995 r. .../.
Argumenty te nie przekonały Izby Skarbowej w (...), która dnia 12 lutego 1996 r. utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy. Izba Skarbowa przytoczyła treść par. 2 ust. 3 wspomnianego na wstępie rozporządzenia i zauważyła, że obiekt wprawdzie był nieczynny przez pewien czas, ale po modernizacji nadawał się do kontynuowania produkcji.
Marek Sz. wniósł skargę na decyzję Izby Skarbowej, powtarzając dotychczasowe argumenty i dodając, że w czasie podejmowania decyzji co do wyboru profilu produkcji w zakupionym obiekcie uzyskał od inspektora w Urzędzie Skarbowym zapewnienie, że dochody z działalności będą zwolnione od podatku dochodowego. Skarżący podkreślił, że nie kupił obiektu od dotychczasowego producenta cegieł, lecz od Skarbu Państwa, który działalności gospodarczej nie prowadził.