Kwota podatku naliczonego nie musi być identyfikowana z kwotą wyrażoną na fakturze wyłącznie w walucie polskiej, lecz może ona być w istocie iloczynem kwoty wykazanej na fakturze w walucie obcej oraz kursu tej waluty w stosunku do waluty polskiej ustalonej przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego na podstawie art. 13 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 136 poz. 703 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2003 r. sprawy ze skargi "R.-B. /P./" S.A. na decyzję Izby Skarbowy w W. z dnia 20 listopada 2002 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Inspektor kontroli skarbowej zakwestionował prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych w języku angielskim oraz w walucie obcej /dolar amerykański/.
W ocenie izby skarbowej, podjęte w sprawie rozstrzygnięcie odmawiające uwzględnienia podatku naliczonego z faktur wystawionych w walucie obcej znajdowało uzasadnienie w przepisach art. 5 ust. 1 pkt 4, art. 9 oraz art. 32 ust. 1 ustawy o VAT. Przepisy te nakładają na zarejestrowanych w Polsce podatników VAT /niezależnie od tego czy jest to podmiot krajowy czy zagraniczny/ obowiązek dokumentowania zdarzeń objętych opodatkowaniem. Podatnicy, o których mowa są obowiązani do wystawiania faktur stwierdzających sprzedaż towarów, jej datę, cenę jednostkową bez podatku, wartość sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.
Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT określa, wydane w oparciu o delegację ustawową z art. 32 ust. 5, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Przepis par. 38 tego rozporządzenia określa, jakie co najmniej dane powinna zawierać prawidłowo wystawiona faktura VAT. Ponadto w ust. 5 par. 38 rozporządzenia określono sposób zaokrąglenia kwot wykazanych w fakturze VAT, zgodnie z którym kwoty wykazane w tej fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza. Powołane przepisy wskazują wprost, że podatnicy podatku od towarów i usług zobowiązani są do wystawiania faktur VAT w walucie polskiej.
Ponadto o obowiązku wystawiania faktur VAT w walucie polskiej stanowią unormowania zawarte w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy, dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polska, według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Biorąc zatem pod uwagę fakt, iż faktura VAT jest rodzajem dowodu księgowego i podstawą zapisu w księgach rachunkowych, mając również na uwadze art. 23 ust. 3 ustawy o rachunkowości, iż zapisów dotyczących operacji wyrażonych w walutach obcych dokonuje się w sposób umożliwiający ustalenie kwoty operacji w walucie polskiej i obcej, wystawca faktury opiewającej na waluty obce obowiązany jest do przeliczenia waluty obcej na walutę polską.
Skoro zatem uprawnienie podatnika wynikające z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług polegające na prawie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, jest uprawnieniem, którego realizacja zależy od warunków ściśle określonych w przepisach tej ustawy, to spółka tych warunków nie dotrzymała.