Oceny legalności decyzji ostatecznej dokonuje tylko i wyłącznie na podstawie materiałów zgromadzonych w postępowaniu zwykłym, zakończonym wydaniem decyzji ostatecznej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bogdana W. na decyzję Ministra Finansów z dnia 31 października 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o podatku dochodowym od osób fizycznych z nieujawnionych źródeł przychodów - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Minister Finansów utrzymał w mocy decyzję Ministra Finansów z dnia 3 sierpnia 2001 r. (...) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Izby Skarbowej w K. z dnia 30 kwietnia 2001 r. (...) utrzymującej w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 19 października 1999 r. nr (...) ustalającą Bogdanowi W. podatek dochodowy z nieujawnionych źródeł przychodu za 1994 r.
W uzasadnieniu Minister Finansów stwierdził, że wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach została ustalona prawidłowo.
Zgodnie z art. 20 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. - w sprawie ustalono, że różnica pomiędzy dokonanymi wydatkami a osiągniętymi przychodami i zgromadzonymi zasobami wyniosła 202.440,55 zł, od której wymierzono 75 procent podatek dochodowy w kwocie 151.830,40 zł. Przyjęta w ostatecznym rozliczeniu wysokość przychodów z nieujawnionych źródeł została wyliczona prawidłowo, a sam wymiar podatku dokonany zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym. Kwestia dotycząca "depozytu kwoty 500.000 zł" była przedmiotem oceny i znalazła swój wyraz w materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, który w konsekwencji przyjęty został jako dowód w postępowaniu podatkowym zgodnie z oświadczeniem podatnika z dnia 11 października 1995 r.
W przedmiotowej sprawie nie stwierdzono również, aby naruszone zostały przepisy prawa proceduralnego. W toku postępowania organy podatkowe podjęły wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego mającego istotny wpływ na wynik sprawy, stronie zapewniono czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwiono wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy jest potwierdzeniem wykorzystania wszelkich środków dowodowych służących wyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy.
Decyzja Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 19 października 1999 r., ustalająca wysokość podatku dochodowego, doręczona została przed upływem okresu określonego w art. 68 par. 3 Ordynacji podatkowej.
Stwierdzono również, że z uwagi na fakt, iż stronie nie doręczono decyzji uzupełniającej wymiar, nie wywołała ona żadnych skutków prawnych.
Powołane przez Bogdana W. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego nie mają żadnego wpływu na wynik załatwienia niniejszej sprawy, gdyż wydane zostały w indywidualnych sprawach, a ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu administracyjnego wiąże w sprawie ten sąd oraz organ administracji państwowej.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Skarżący wnosi o uchylenie decyzji podjętych w obu instancjach, zarzucając naruszenie przepisów art. 68, art. 120-125 oraz art. 200 Ordynacji podatkowej. Zdaniem Skarżącego Minister Finansów w ogóle nie odniósł się do kwestii wydania decyzji wymiarowej w warunkach przedawnienia oraz nie stwierdził naruszenia przepisów prawa proceduralnego, co oznacza, że przed wydaniem decyzji nie zapoznano się z całością materiału dowodowego.