Urząd Skarbowy nie ma podstawy do wyrażania zgody, i to w formie decyzji administracyjnej, na dokonanie korekty deklaracji.
Pismem z dnia 17 maja 1995 r., Waldemar R. w imieniu spółki cywilnej "R i C" zwrócił się do Urzędu Skarbowego o wyrażenie zgody na korektę deklaracji VAT-7 za kwiecień 1995 r., ponieważ w deklaracji VAT-7 za styczeń tego roku nie zostały ujęte 4 dokumenty deklaracji SAD, w których podatek naliczony wynosił 61.110 zł.
Pismem z dnia 12 czerwca 1995 r. Urząd Skarbowy poinformował stronę, że stosownie do art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego następuje w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument odprawy celnej, albo w miesiącu następnym. Po tym okresie podatnik traci prawo do odliczenia podatku wykazanego w fakturze albo dokumencie odprawy celnej. W związku z powyższym nie ma możliwości dokonania korekty deklaracji VAT-7.
Następnie pełnomocnik Spółki pismem z dnia 21 lipca 1995 r. zwrócił się do Izby Skarbowej z wnioskiem "o rozstrzygnięcie w trybie postępowania administracyjnego żądania (...) aby Urząd Skarbowy dokonał rozliczenia podatku VAT stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym." W uzasadnieniu wniosku zakwestionowano stanowisko zajęte w tej sprawie przez organ I instancji, oczekując, że w przepisanym trybie i z zachowaniem zasady dwuinstancyjności oraz ustawowych terminów organ skarbowy wyda decyzję na mocy art. 104 par. 1 Kpa stwierdzającą słuszność żądania podatnika w świetle art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
W odpowiedzi na ten wniosek Izba Skarbowa w piśmie z dnia 5 października 1995 r. wyjaśniła, że stanowisko Urzędu Skarbowego w tej sprawie było prawidłowe. Nie ma natomiast potrzeby wydawania decyzji administracyjnej w tej sprawie, ponieważ zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zobowiązanie podatkowe lub kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług przyjmuje się w wysokości wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że urząd skarbowy określił ją w innej wysokości. W przedmiotowej sprawie Urząd Skarbowy przyjął kwotę wynikającą z deklaracji podatkowej.
W skardze wniesionej do NSA pełnomocnik Spółki "R i C" uznał za nie do przyjęcia - w świetle art. 104 Kpa - sytuację, w której roszczenia podatnika rozstrzygane są w formie zwykłej korespondencji. Przepisy Kpa nie zawierają innej formuły rozstrzygnięcia o prawach strony niż decyzja administracyjna, "chyba że przepisy Kpa stanowią inaczej", lecz w przedmiotowej sprawie to odniesienie nie miało zastosowania. Zdaniem strony skarżącej z powołanego przez Izbę Skarbową art. 10 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w żadnym razie nie wynika, że organ skarbowy może uchylić się od wydania decyzji w sprawie spornej między nim a podatnikiem. Jedynie tryb decyzji administracyjnej zapewnia podmiotowi możliwości prawnej obrony swego stanowiska.