Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Bogdan Lubiński (spr.), Sędzia WSA Jakub Pinkowski, Asesor WSA Ewa Radziszewska Krupa, Protokolant Łukasz Duda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2005 r. sprawy ze skarg E. i J. G. na decyzje Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] września 2003 r. nr [...],[...],[...],[...],[...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżone decyzje; 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu w całości; 3) zasądza od Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 2166,90 zł (dwa tysiące sto sześćdziesiąt sześć 90/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Z akt sprawy wynika, iż decyzjami z [...] września 2003r. wydanymi na podstawie art. 233 §1 pkt 2 lit. "a" ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w zawiązku z art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (tj. Dz. U. Nr 54 z 1999r, poz. 572 ze zm.), art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), art. 45 ust. 6, art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 14 ust. 1, art. 22 ust. 1 i art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. Z 1993r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) (dotyczącą roku 1997) a także na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9, art. 27a ust. 1 pkt 1 lit "a" i lit. "g" i ust. 3 pkt 3 lit. "a" tej ustawy (dotyczącymi lat 1998 - 2001) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej uchylił swoje decyzje wydane w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i określił zobowiązanie podatkowe za ww. lata w innej wysokości od zadeklarowanej w zeznaniach.
W uzasadnieniach decyzji m.in. napisał, że przeprowadzone kontrole wobec Państwa J. i E. G. dotyczące rozliczeń z budżetem w podatku dochodowym za lata 1997, 1998, 1999, 2000, 2001 wykazały nieprawidłowości związane z zaniżeniem dochodu osiągniętego z prowadzonej przez J. G. Kancelarii Radcy Prawnego. Ponadto stwierdzono, że w zeznaniu podatkowym za 1997r. podatnicy dokonali odliczeń rent niższych od faktycznie przekazanych. Generalny Inspektor napisał, że podatnicy w trakcie kontroli zawnioskowali o uwzględnienie przy rozliczeniu podatku dochodowego za lata 1998, 1999, 2000, 2001 darowizn odpowiednio w kwocie [...] zł, [...],[...] zł i [...] zł na działalność charytatywno - opiekuńczą kościelnych osób prawnych, które nie zostały w ogóle uwzględnione w zeznaniach podatkowych za te lata, a także rent za lata 1998, 1999, 2000, które zostały uwzględnione w zeznaniach za te lata jednak w kwotach niższych od faktycznie przekazanych.
Generalny Inspektor nie uznał stanowiska podatników, iż przyczyną nieuwzględnienia w zeznaniach podatkowych całości rent, a także w całości udzielonych darowizn był brak dochodu umożliwiającego ich pokrycie. Stwierdził, że w zeznaniach podatkowych podatnicy zgłosili dochód z tytułu prowadzonej działalności i pomniejszyli dochody z tytułu wynagrodzeń innych źródeł, z których realizowane mogły być odliczenia.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu darowizn. Zatem możliwość skorzystania z uprawnienia do odliczenia darowizny jest zależne od woli samego podatnika, wyrażonej w odpowiedniej formie i czasie. Jest to uprawnienie, z którego podatnik może lecz nie musi skorzystać w czasie przewidzianym do złożenia zeznania. Po upływie terminu do złożenia zeznania uprawnienie to wygasa.