1. Skreślenie przez ustawodawcę art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ nie oznacza, że świadczenie pomocy prawnej /obsługi prawnej/ nie jest działalnością gospodarczą, oznacza natomiast, że do tej działalności nie mają zastosowania przepisy ogólne tej ustawy, dotyczące zgłoszenia ewidencyjnego działalności.
2. Wykonywanie zawodu radcy prawnego jest działalnością prowadzoną w celach zarobkowych na własny rachunek radcy; lokal przeznaczony na kancelarię prawniczą jest lokalem związanym z tą działalnością i podlega stawce przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Jerzego i Danuty S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w (...) z dnia 6 września 2000 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości.
Zaskarżoną decyzją z dnia 6 września 2000 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia 8 czerwca 2000 r. (...) ustalającą małżonkom Danucie i Jerzemu S. podatek od nieruchomości za 2000 r. w kwocie 363,80 zł. W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, iż pomoc prawna świadczona przez podatników w formie indywidualnej kancelarii radcy prawnego jest działalnością gospodarczą, gdyż jest prowadzona zarobkowo i na własny rachunek tzn. spełnia kryteria, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy, z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. W związku z tym podatnicy zobowiązani są do opłacania podatku od lokalu mieszkalnego o powierzchni 24 m2 zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej wg stawki przewidzianej dla części budynków związanych z działalnością gospodarczą.
W skardze podatnicy wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji, której zarzucają obrazę przepisów prawa materialnego poprzez przyjęcie, iż w szeroko rozumianej działalności gospodarczej mieści się również świadczenie pomocy prawnej tj. naruszenie art. 3 i 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 2 ustawy o działalności gospodarczej i art. 4 ustawy o radcach prawnych. Podnoszą w uzasadnieniu, iż w wydzielonej części lokalu mieszkalnego prowadzą Kancelarię Prawniczą co nie jest równoznaczne z wykonywaniem działalności gospodarczej. Twierdzą, że normodawca skreślając art. 24 w ustawie o działalności gospodarczej "wyprowadził" świadczenie pomocy prawnej z ram działalności gospodarczej i tym samym przesądził, iż radca prawny wykonujący zawód w formie indywidualnej kancelarii prawniczej nie jest podmiotem gospodarczym. Z tego też względu bez znaczenia dla rozstrzygnięcia zagadnienia charakteru prawnego świadczenia pomocy prawnej jest definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o działalności gospodarczej.
Wywiedli, że z art. 87 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178/ wynika, że świadczący pomoc prawną nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy, że działalność polegająca na świadczeniu pomocy prawnej określają przepisy o radcach prawnych. Wywodzą z tego przepisu, że wykonywany przez nich zawód nie jest działalnością gospodarczą. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.