1. Obowiązku podatkowego nie można domniemywać. Oznacza to, że w myśl przepisów obowiązujących w 1999 r. podatku akcyzowego nie musi płacić nikt poza producentem i importerem towarów akcyzowych.
2. Niedopuszczalne jest określanie przez Ministra Finansów w drodze rozporządzenia wykonawczego przypadków, gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne, niż producent lub importer określony w ustawie.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2003 r. sprawy ze skargi B. J. K. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 13 września 2001 r. (...) w przedmiocie podatku akcyzowego za 2000 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w O. wydał, po przeprowadzeniu kontroli źródłowej w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku akcyzowego w 2000 roku, decyzję określającą podatek akcyzowy z tytułu sprzedaży oleju opałowego przy użyciu dystrybutorów do sprzedaży paliw silnikowych w firmie "E." B. J. K. w S.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że Podatnik w składanych deklaracjach AKC-2 oraz informacjach o podatku akcyzowym od paliw silnikowych AKC-2 w miesiącach: kwiecień - grudzień 2000 r. wykazywał podatek akcyzowy z tytułu sprzedaży przez dystrybutor oleju opałowego a w miesiącach maju i lipcu 2000 r. także z tytułu zużycia tego oleju na własne potrzeby inne niż opałowe. Podatek wykazywano według stawki 0,11 zł/l w miesiącach kwiecień - sierpień 2000 r. i 000,115 zł/l w miesiącach wrzesień-grudzień 2000 r.
Poza majem i lipcem 2000 r. Podatnik nie wykazywał w składanych deklaracjach podatku akcyzowego z tytułu zużycia oleju opałowego na własne potrzeby inne niż opałowe.
W oparciu o powyższe ustalenia Inspektor Kontroli Skarbowej stwierdził naruszenie przepisu par. 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 105 poz. 1197 ze zm./. Za podstawę opodatkowania akcyzą stosowanie do art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ organ I instancji przyjął obrót wyrobami akcyzowymi. Stawki podatku ustalił w oparciu o par. 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia z dnia 15 grudnia 1999 r.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa w O. uchyliła w całości decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w O. z dnia 18.04.2001 r. i dokonała określenia należności podatkowych w prawidłowych wysokościach.
Decyzję Izby Skarbowej Bolesław K. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W złożonej skardze wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.
Decyzji Izby Skarbowej zarzuca naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 217 Konstytucji poprzez oparcie jej na przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. w sprawie podatku akcyzowego. Skarżący argumentuje, że rozporządzenie to wynika z delegacji ustawowej zawartej w art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Delegacja ta przestała jednakże obowiązywać z chwilą wejścia w życie Konstytucji, tj. z dniem 17.10.1997 r., której art. 217 stanowi, iż nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych następuje w drodze ustawy.
Na potwierdzenie swego stanowiska Skarżący powołuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2001 r., SA/Sz 2072/99.
Izba Skarbowa wniosła o oddalenie skargi. Odpowiadając na zarzuty skargi podtrzymała stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.