1. Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wyróżnia leasingu finansowego i operacyjnego. Mówiąc o umowach najmu, dzierżawy itp. używa tych pojęć zbiorczo. To zaś oznacza, że leasingobiorca nie może odliczać podatku VAT doliczonego do części rat leasingowych, tzw. opłat finansowych.
2. W wyniku umowy leasingu strona przedmiotowy samochód zaliczyła do swojego majątku, a w związku z tym mamy w sprawie do czynienia z zakupem samochodu osobowego w rozumieniu art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a nie zakupem usługi finansowej związanej z zakupem samochodu osobowego. Skoro tak to cała kwota należna /w tym także opłata za usługę finansową/ z tytułu przedmiotowej umowy leasingu była objęta wyłączeniem, o którym mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2003 r. sprawy ze skargi "S" Sp. z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 30.08.2001 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług - oddala skargę.
Izba Skarbowa w W. decyzją z dnia 30.8.2001 r. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 335 Ordynacji podatkowej, art. 10 ust. 2, art. 19 ust. 1, art. 25 ust. 1 pkt 2, art. 27 ust. 4 i ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, art. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej, par. 3 i par. 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, par. 8 i par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2000 r. III SA 2583/99 uchylającym decyzję Izby Skarbowej z dnia 30.08.1999 r. wydanej po rozpatrzeniu odwołania Spółki z o.o. "S", od decyzji Urzędu Skarbowego W. z dnia 25.11.1996 r. określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od 4.1995 r. do 3.1996 r. oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe w tym podatku za ww. okres, uchyliła zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego w części dotyczącej określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 1995 r. i określiła zobowiązanie w kwocie 1.320 zł., uchyliła zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług za okres marzec 1995 r. - marzec 1996 r. w części przewyższającej 1.834,20 zł, odpowiadającej 30 procent kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego, zawyżenia kwoty zwrotu oraz zawyżenia podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc, w pozostałej części utrzymała zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego w mocy.
W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa m.in. podniosła, że strona w dniu 28.02.1995 r. podniosła umowę leasingu finansowego ze Spółką "B.-L.". W myśl postanowień tejże umowy przedmiotem leasingu był samochód osobowy. Zgodnie z warunkami powyższej umowy samochód, o którym mowa wyżej stał się środkiem trwałym traktowanym przez stronę jako własny środek trwały, zaś płatności z tytułu ww. umowy były określone jako płatne miesięcznie przez 12 miesięcy i składały się z opłaty kapitałowej w wysokości 6.799,47 zł oraz z opłaty finansowej w wysokości 2.606,32 zł. Strona w rozliczeniach podatkowych tj. w ewidencji zakupów oraz deklaracji podatkowej VAT-7 za okres od marca 1995 r. do marca 1996 r. odliczała podatek od opłaty finansowej w kwocie 469,99 zł na podstawie faktur wystawianych w każdym miesiącu powyższego okresu przez leasingodawcę. Ponadto w marcu 1996 r. strona odliczyła podatek z faktury z dnia 6.03.1996 r. z tytułu wynikającej z ww. umowy, opłaty końcowej.