Nabycie towarów lub usługi w sensie cywilistycznym, tzn. w sensie przejścia prawa do towaru ze sprzedawcy na nabywcę lub wykonania usługi, nie jest jakąkolwiek okolicznością istotną z punktu widzenia regulacji art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Prawo do obniżenia podatku należnego może być zatem zrealizowane w czasie określonym w art. 19 ust. 3 cyt. ustawy, dla ustalania którego decydujące znaczenie ma data otrzymania dokumentu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "MF-P." Spółka z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w W. w przedmiocie podatku od towarów i usług - uchyla zaskarżony akt.
W wyniku kontroli przeprowadzonej w dniu 15 stycznia 1999 r. przez pracowników Urzędu Skarbowego stwierdzono, że "MF-P." Spółka z o.o. dokonała obniżenia podatku naliczonego w kwietniu 1996 r. z faktury wystawionej w styczniu 1996 r. Uznając, iż naruszona została dyspozycja art. 19 ust. 3 Urząd wydał decyzję, w której określił zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za kwiecień 1996 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ww. okres.
Po rozpoznaniu odwołania opodatkowanej spółki, Izba Skarbowa w zaskarżonej decyzji nie podzieliła wywodu organu I instancji. W jej ocenie, zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o VAT, obniżenie kwoty podatku należnego następuje w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument odprawy celnej albo w miesiącu następnym. Podatnik nie ma możliwości wyboru dowolnego miesiąca odliczenia podatku. Za moment otrzymania faktury przez podatnika uznaje się zaś czas dotarcia do przedsiębiorstwa. Urząd nie przedstawił wiarygodnych dowodów, iż faktura dotarła do spółki w innym momencie, niż oświadczył podatnik. Nie może być jedynym dowodem w danej sprawie data wystawienia faktury.
Organ odwoławczy uznał jednak, że decyzja w rezultacie odpowiadała prawu, gdyż podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Podatnik zarówno w wyjaśnieniach skierowanych do Urzędu, jak i w odpowiedzi na pismo Izby Skarbowej podkreślał, iż usługa wykonywana była etapami, pierwszy etap zakończono w styczniu 1996 r., natomiast dalsza część była przekazana podatnikowi w lutym i marcu. Faktura wystawiona w styczniu dotyczy zaś całej usługi. Zgodnie zaś z par. 54 ust. 4 pkt 4 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./, w wypadku, gdy wystawiono fakturę stwierdzającą czynności, które nie zostały dokonane, faktura ta nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Strona nie miała więc prawa do odliczenia podatku z faktury dokumentującej zarówno wykonanie usług, jak i zapłatę za późniejsze czynności. Nie ma tu znaczenia kwestia późniejszej zapłaty za usługę, ale faktyczne wykonanie czynności. Dlatego więc skarżący nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej w styczniu, a dokumentującej wykonanie czynności w styczniu, lutym i marcu.
Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem Izby Skarbowej, spółka wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o uchylenie decyzji obu instancji. W skardze podniesiono, iż w momencie wpłynięcia faktury do spółki, usługa "mimo, że wykonywana etapowo - była wykonywana w całości". Dlatego w danym przypadku nie ma zastosowania par. 54 ust. 4 pkt 4 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów, gdyż przepis ten reguluje zupełnie inną sytuację faktyczną. Ponieważ faktura została dostarczona do spółki w marcu, strona miała prawo do odliczenia podatku wynikającego ze spornego dokumentu.