Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Rzemiosło, Opłaty administracyjne, Podatki inne, Podatkowe postępowanie, Administracyjne postępowanie
Tezy

1. Z art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ wynika, iż za działalność niezgodną z uprawnieniem powodującą cofnięcie uprawnienia, uważana jest zmiana w sposób zasadniczy rodzaju wykonywanego rzemiosła.

Wykonywanie czynności i prac towarzyszących, niezbędnych do całkowitego wykonania usługi podstawowej, jest dopuszczalne i nie zmienia w sposób zasadniczy rodzaju wykonywanego rzemiosła.

2. Niewyjaśnienie w postępowaniu podatkowym, jaki był zakres oraz charakter wykonanych przez skarżącego usług blacharskich i lakierniczych w ramach działalności w zakresie mechaniki pojazdowej, a nadto uniemożliwienie mu ustosunkowania się do zebranych materiałów i dowodów, oraz złożenia dodatkowych wyjaśnień stanowiło naruszenie art. 7, art. 10 par. 1, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa, które mogło mieć istotny wpływ na treść wydanych decyzji.

3. O zmianie rodzaju wykonywanego rzemiosła w sposób zasadniczy można by mówić wtedy, gdy rzemieślnik zaniechał wykonywania rodzaju rzemiosła określonego w uprawnieniu i wykonuje zupełnie inny rodzaj rzemiosła lub wykonuje - obok rzemiosła, na które posiada uprawnienie - inny rodzaj rzemiosła w znacznych rozmiarach, pozwalających przyjąć, iż rzemiosło, na które posiada uprawnienie utraciło charakter zasadniczy.

Uzasadnienie strona 1/3

Na podstawie informacji otrzymanych z PZU oraz przeprowadzonej kontroli Urząd Skarbowy w K. stwierdził, że Włodzimierz B. posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie mechaniki pojazdowej, wykonywał również usługi w zakresie blacharstwa i lakiernictwa pojazdowego. W związku z tym decyzją z 23 maja 1986 r. urząd skarbowy stwierdził, że podatnik utracił uprawnienia do opłacania opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła za okres od 1 stycznia 1984 r. do 31 listopada 1985 r. oraz że nie będzie mógł korzystać z tej formy przez dwa następne lata podatkowe.

Od tej decyzji Włodzimierz B. wniósł odwołanie, w którym powołując się na pisma Izby Rzemieślniczej w Ł. oraz b. Komitetu Drobnej Wytwórczości pochodzące z roku 1971 wywodził, że prace lakiernicze i blacharskie stanowiły tzw. roboty towarzyszące działalności podstawowej, do których wykonywania był uprawniony. Ponadto odwołujący się podnosił wadliwe powołanie przepisów prawnych przytoczonych w zaskarżonej decyzji. Decyzją z 25 listopada 1986 r. Izba Skarbowa w P. utrzymała w mocy decyzję urzędu skarbowego, podając przykładowo rachunek nr 11 z 1984 r. opiewający na kwotę 86.911 zł, z czego za usługi blacharskie - 16.588 zł i lakiernicze - 17.900 zł oraz rachunek nr 11 z 1985 r. opiewający na kwotę 57.905 zł, z czego za usługi blacharskie - 15.885 zł i lakiernicze 10.100 zł. Zdaniem izby skarbowej podatnik naruszył w ten sposób wymóg posiadania uprawnień do wykonywania działalności, wydanych na podstawie odrębnych przepisów, określony w par. 6 /w zw. z par. 15/ rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. /Dz.U. nr 43 poz. 196/ i podlegał wyłączeniu z opodatkowania w formie opłaty skarbowej zgodnie z par. 34 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia.

Powołane w odwołaniu pisma z 1971 r. w ocenie izby skarbowej utraciły swoją aktualność w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję izby skarbowej Włodzimierz B. podnosi zarzuty zarówno naruszania przepisów prawa materialnego, jak i przepisów o postępowaniu. Naruszenia art. 10 par. 1, art. 77 i art. 78 Kpa, upatruje w tym, że przez niezapewnienie mu czynnego udziału w postępowaniu uniemożliwiono mu wykazanie, że wartość robót blacharskich i lakierniczych, niezbędnych do wykonania całości usługi, była niewielka w stosunku do ogólnej wartości wykonanych robót. Uwzględniając, że obrót wynikający z wystawionych rachunków stanowił tylko 20 procent globalnego obrotu, udział robót dodatkowych wynosił 2-6 procent ogólnego obrotu. W obrocie objętym rachunkami udział ten kształtował się w granicach 9-13 procent obrotu ogólnego.

Artykuł 15 z ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1977 nr 4 poz. 20/ zobowiązuje rzemieślników do kompleksowego wykonania usługi, co łączyło się z koniecznością wykonania również pewnych prac nie wymienionych w zezwoleniu. Np. wykonanie remontu podwozia czy naprawy zawieszenia samochodu często łączy się z koniecznością wymiany skorodowanego progu lub błotnika, którą to usługę musi wykonać zakład mechaniki pojazdowej. Skarżący podkreśla, że nie zmienił w sposób zasadniczy rodzaju wykonywanego rzemiosła, przeto nie ciąży na nim obowiązek zawiadomienia organu podatkowego o zmianie rodzaju działalności, wynikający z par. 34 ust. 1 pkt 3 cytowanego rozporządzenia z dnia 29 lipca 1983 r. i brak było podstaw do uznania, że naruszył przepisy podatkowe.

Strona 1/3