1. Podmiotem, w odniesieniu do którego prowadzi się kontrolę podatkową, nakłada prawa i obowiązki, "stroną postępowania" jest wyłącznie kontrolowany, a nie podmiot, który żąda czynności organu kontroli skarbowej, do którego czynność takiego organu się odnosi, lub podmiot, którego interesu działania organu kontroli skarbowej chociażby pośrednio dotyczy /art. 133 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
2. Pojęcie strony w postępowaniu podatkowym określają łącznie dwa przepisy: art. 133 i art. 134 Ordynacji podatkowej. Stąd też pod pojęciem "każdy" w rozumieniu art. 133 cytowanej ustawy należy rozumieć tylko podmioty wymienione w art. 134 związane z konkretnym zobowiązaniem podatkowym. Oznacza to, że osoba, której interes prawny nie wynika z przepisu materialnego prawa podatkowego, nie ma statusu strony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Antoni Hanusz, Sędziowie WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (spr.), NSA (del.) Włodzimierz Kubiak, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2004 r. sprawy ze skarg D. M. na decyzje Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej przy Min. Finansów z dnia [...] lipca 2002 r. Nr [...] i Nr [...] oraz z dnia [...].12.2002 r. NR [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie o podatek od towarów i usług oddala skargę
Pismami z dnia [...] sierpnia 2002r i [...] stycznia 2003r pełnomocnik skarżącego wniósł skargi na decyzje Generalnego inspektora Kontroli Skarbowej:
1) z [...] lipca 2002r. Nr [...]
2) z [...] lipca 2002r. Nr [...]
3) z [...] grudnia 2003r Nr [...] utrzymujące w mocy decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej z UKS w B. z dnia [...] maja 2002r numerach:
1) 1) [...]
2) 2) [...]
3) 3) [...] którymi inspektor odmówił wznowienia postępowania w sprawach zakończonych wydaniem decyzji ostatecznych:
a) decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2001r.w sprawie określenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1998r. w kwocie [...] zł,
b) decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2001 r. w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności płatnika za nie pobrane i nie przekazane na konto organu podatkowego zaliczki na podatek dochodowy za 1998 w kwocie [...] zł,
c) decyzji [...] z dnia [...] czerwca 2001 r. w przedmiocie określenia zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące roku podatkowego 1998 i ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w kwocie [...] zł,
d) decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2001r. w sprawie określenia zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 1999 w kwocie [...] zł,
e) decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2001r.w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności płatnika za nie pobrane i nie przekazane zaliczki na podatek dochodowy za 1999 w kwocie [...] zł,
f) decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2001 r. w sprawie określenia zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące roku podatkowego 1999 i ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w kwocie [...] zł.:,
g) decyzji nr [...] z dnia [...] lipca 2001r. w sprawie określenia zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące roku podatkowego 2000 i ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w kwocie [...] zł,
h) decyzji nr [...] z dnia [...] lipca 2001r. w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności płatnika za nie pobrane i nie przekazane zaliczki na podatek dochodowy za 2000r.w kwocie [...] zł.
W skardze zarzucił, iż zaskarżone decyzje naruszają:
a) art. 240 § 1 pkt.4 Ordynacji podatkowej poprzez odmowę wznowienia postępowania zakończonego wydaniem decyzji ostatecznych, pomimo że strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu,
b) art. 121 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej i wniósł o ich uchylenie.
Zdaniem pełnomocnika skarżącego postawienie znaku równości pomiędzy podmiotem kontrolowanym a stroną postępowania kontrolnego jest bardzo dowolną interpretacja ustawy o kontroli skarbowej, nie mającą w tymże akcie prawnym żadnego oparcia. Odpowiednie zastosowanie Ordynacji podatkowej do przepisów o kontroli skarbowej skutkuje uznaniem za stronę każdego, kogo kontrola skarbowa chociażby pośrednio dotyczy. Ponadto nie uznanie skarżącego za stronę przedmiotowego postępowania przy braku wyraźnego określenia pojęcia strony w ustawie o kontroli skarbowej stanowi zawężającą interpretację ograniczającą jego prawa.