Skarga Banku Spółdzielczego w K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1991 r. oraz ustalenia dodatkowego przypisu podatku dochodowego od osób fizycznych za I kwartał 1992 r. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w M. M. w części dotyczącej dodatkowego przypisu zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych za I kwartał 1992 r., a także
Tezy

Jeżeli bank, w ramach prowadzonej działalności /usługi bankowe/, udzielił swoim pracownikom kredytów lub pożyczek na warunkach korzystniejszych w zakresie oprocentowania /ewentualnie prowizji/ od ogólnie stosowanych przez ten bank dla tego rodzaju umów, to spowodowane tym obniżenie przychodów banku stanowi opust z ceny, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Banku Spółdzielczego w K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 5 października 1992 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1991 r. oraz ustalenia dodatkowego przypisu podatku dochodowego od osób fizycznych za I kwartał 1992 r. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w M. M. w części dotyczącej dodatkowego przypisu zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych za I kwartał 1992 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w (...) trzy miliony sto czterdzieści pięć tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Banku.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia 13 sierpnia 1992 r. Urząd Skarbowy w M. M. ustalił Bankowi Spółdzielczemu w K. podatek dochodowy od osób prawnych za 1991 r. w wysokości 208.992.800 zł oraz dodatkowy przypis zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za I kwartał 1992 r. w wysokości 5 808 000 złotych. W uzasadnieniu tej decyzji Urząd Skarbowy powołał się na wynik kontroli przeprowadzonej przez Inspektora Kontroli Skarbowej, który ustalił, że przy rozliczeniu podatku dochodowego za 1991 r. Bank nie uwzględnił w podstawie opodatkowania przychodów stanowiących różnicę między stopą kredytu refinansowego a stopą odsetek stosowanych wobec własnych pracowników od pobranych pożyczek. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ ta różnica między oprocentowaniem stanowi opust z ceny udzielony pracownikom i jest przychodem podlegającym opodatkowaniu. Począwszy od dnia 1 stycznia 1992 r. różnica ta jest przychodem pracowników Banku w świetle art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Jako podstawę prawną decyzji wskazano ponadto art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/, pomijając jednak, zapewne przez przeoczenie, art. 15 tej ustawy, mimo że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych decyzja skierowana została do Banku jako płatnika - wobec niepobrania części tego podatku /art. 14 ust. 2 cytowanej ostatnio ustawy/.

W odwołaniu od powyższej decyzji Bank Spółdzielczy zakwestionował argumentację organu podatkowego, stwierdzając, że "naliczenie podatku od różnicy w oprocentowaniu (...) można rozpatrywać w kategorii szykan" stosowanych wobec pracowników Banku i ich zakładu pracy. Zdaniem odwołującego się, w niniejszej sprawie nie występuje "opust z ceny" ani "przychód" w rozumieniu powołanych w decyzji przepisów.

Izba Skarbowa w (...), po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia 5 października 1992 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W części dotyczącej podatku od osób prawnych organ odwoławczy ograniczył się do stwierdzenia, że różnica pomiędzy stopą kredytu refinansowego a oprocentowaniem pożyczek udzielonych pracownikom stanowi opust z ceny w rozumieniu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. Natomiast w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych Izba Skarbowa stwierdziła, że nie jest kwestionowany fakt, iż różnica odsetek stanowi przychód pracowników Banku w rozumieniu art. 12 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. jako "inne nieodpłatne świadczenie" pracodawcy na rzecz pracowników, uzyskane ze stosunku służbowego lub stosunku pracy. Świadczenie to wchodzi w zakres działalności gospodarczej Banku. Zgodnie z prawem bankowym do czynności bankowych zaliczane jest między innymi udzielanie i zaciąganie kredytów /symbol 94101 Klasyfikacji usług GUS/. Wartość tych świadczeń ustala się w sposób określony w art. 12 ust. 3 pkt 1 tej ustawy. Organy podatkowe nie podważają ważności umów cywilnoprawnych, stosują jedynie obowiązujące prawo w zakresie podatku do skutków, jakie ono wywarło w tym przedmiocie. Bez wpływu pozostaje okoliczność, że umowy zostały zawarte przed 1 stycznia 1992 r., gdyż opodatkowaniu podlegają dochody uzyskane w 1992 r.

Strona 1/4