Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w O. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych
Tezy

Jeżeli Izba Skarbowa nie zakwestionowała ważności umowy o pracę, zarzucając np. zawarcie jej dla pozoru, czy też nie podnosiła działania Rady Nadzorczej na szkodę spółki, które oczywiście musiałoby być potwierdzone w odpowiednim postępowaniu, to brak było podstaw do podważania składników i wysokości wynagrodzenia, ustalonego w umowie o pracę zawartej przez prywatnego pracodawcę ze swoim pracownikiem. Spółka "M." nie była państwową osobą prawną, nie podlegała też ograniczeniom dotyczącym podmiotów sektora finansów publicznych. Dlatego też miała prawo do swobodnego ustalania wysokości wynagrodzeń za pracę swoim pracownikom.

Kwestia wysokości wypłaconej legalnie kwoty, czy też porównywanie jej z wypłacanymi przez innych prywatnych przedsiębiorców nie ma znaczenia z punktu widzenia uznania jej za koszty uzyskania przychodu. Z punktu widzenia dochodów budżetowych istotne są nie tylko wpływy z podatku dochodowego od osób prawnych, ale także wpływy z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zakładów Mięsnych "M." S.A. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 5 lipca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych - uchyla zaskarżoną decyzję;

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżoną decyzją z dnia 5 lipca 2001 r. (...) Izba Skarbowa w O., z powołaniem na art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Zakładów Mięsnych "M." S.A. w M. od decyzji inspektora kontroli skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia 27 grudnia 2000 r. (...), określającej zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od osób prawnych za 1999 r. w wysokości 4.310.388 zł, zaległość w tym podatku w wys. 186.021 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 61.208,40 zł, uchyliła w całości tę decyzję. Izba Skarbowa określiła podatnikowi ww. zobowiązanie w wys. 4.281.225 zł, zaległość w kwocie 156.858 zł i odsetki w wys. 51.612,70 zł.

Opisując w uzasadnieniu przebieg postępowania w tej sprawie organ drugiej instancji stwierdził, że przyczyną określenia przez inspektora zobowiązania i zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. w wysokości innej niż zadeklarowana przez spółkę było ustalenie odmiennej wielkości kosztów uzyskania przychodów, przy niekwestionowaniu kwoty przychodów podanej w zeznaniu.

Różnica w kosztach uzyskania przychodu w wys. 547.119,69 zł wynikała ze zmniejszenia przez organ pierwszej instancji kosztów o następujące pozycje:

- wydatki podatnika w kwocie 41.811,13 zł związane z usługami reklamy publicznej, które zdaniem inspektora powinny w świetle art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ być zaliczone do kosztów 1998 r. mimo, że faktury je potwierdzające wpłynęły w styczniu 1999 r. gdyż dotyczyły poprzedniego roku i mogły być wówczas ujęte w księgach;

- wydatki poniesione na rzecz hipermarketów i zakwalifikowane przez podatnika jako koszty reklamy niepublicznej w wysokości 30.473,15 zł, związane z usługami marketingowymi oraz wprowadzaniem produktów do nowych placówek handlowych, zostały zakwestionowane przez inspektora z uwagi na przekroczenie limitu reklamy niepublicznej, wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy,

- wydatki z tytułu reklamy publicznej własnych wyrobów, prowadzonej w Kanadzie przez współpracującą z podatnikiem spółkę E. T. I., udokumentowane notami księgowymi o wartości 23.463,68 zł zostały zakwestionowane gdyż inspektor uznał, że dowody wewnętrzne, zgodnie z art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./, nie mogą dokumentować transakcji zagranicznej i stanowić podstawy zapisów w księgach rachunkowych, a tym samym kosztów uzyskania przychodów;

- wydatki w wys. 417.463 zł wypłacone Przemysławowi Ch. Prezesowi Zarządu - Dyrektorowi Generalnemu Spółki, zatrudnionemu na drugą kadencję, na podstawie kolejnej umowy o pracę z dnia 30 czerwca 1999 r., w której spółka zobowiązała się do końca tego roku wypłacić jednorazową kwotę za podjęcie funkcji Prezesa Zarządu S.A. M. w formie złotowej równowartości 100.000 USD w ratach od września do grudnia 1999 r., niezależnie od pobieranego wynagrodzenia - inspektor zakwestionował wypłatę tej kwoty powołując się na art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

Strona 1/5