skargę w przedmiocie opłaty skarbowej.
Tezy

Sprzedaż własnych środków trwałych i elementów wyposażenia przedsiębiorstwa nie jest wykonywaniem statutowej działalności gospodarczej.

Nie podlega więc zwolnieniu od opłaty skarbowej na mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej.

Zwolnieniu podlegają umowy sprzedaży zawierane wyłącznie w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Sentencja

oddala skargę w przedmiocie opłaty skarbowej.

Uzasadnienie

W dniu 30 czerwca 1993 r. Spółka z o.o. "S. Ltd" na podstawie faktury nr 01/PL/1993 r. sprzedała spółce "S." za kwotę 14.049.913.700 zł sprzęt komputerowy i inny sprzęt biurowy oraz trzy samochody. Od umowy tej odprowadzono 1 procent podatek obrotowy.

Urząd Skarbowy W. P.-P. decyzją z dnia 22 października 1993 r. wymierzył od tej umowy opłatę skarbową w kwocie 280.998.000 zł stosując stawkę 2 procent.

Odwołując się od tej decyzji kupujący podniósł, że transakcja została zawarta przez podmioty gospodarcze zwolnione od opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję organu I instancji. Powołane przez podatnika zwolnienie od opłaty skarbowej nie ma do umowy z dnia 30 czerwca 1993 r. zastosowania. Nie jest działalnością gospodarczą skarżącej spółki sprzedaż własnych środków trwałych i elementów wyposażenia przedsiębiorstwa. Sprzedaż taka nie jest związana z podstawowym celem działalności przedsiębiorstwa.

Ostateczną decyzję Izby Skarbowej zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego spółka "S." wnosząc o jej uchylenie z uwagi na naruszenie prawa materialnego - art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w postaci działalności handlowej prowadzonej na terenie całego kraju. Handel samochodami jest podstawowym rodzajem działalności obu stron umowy. O zawarciu transakcji w ramach prowadzonej działalności świadczy fakt opodatkowania jej podatkiem obrotowym.

Izba Skarbowa wniosła o oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniesiona skarga nie jest uzasadniona. Zaskarżona decyzja nie narusza art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej. Powyższy przepis zawiera zwolnienie od podatku. Jak każdy wyjątek od reguły powszechnego, równego opodatkowania nie może być interpretowany rozszerzająco. Tymczasem strona skarżąca w zapisie zwalniającym od opłaty skarbowej umowy sprzedaży zawierane w wykonywaniu działalności gospodarczej usiłuje odczytać treść zwalniającą od tego podatku każdej umowy sprzedaży zawieranej przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Sprzedaż elementów stanowiących wyposażenie przedsiębiorstwa nie jest wykonywaniem statutowej działalności gospodarczej. Tego rodzaju czynność prawna zmierza do zorganizowania, usprawnienia lub likwidacji działalności gospodarczej. Sama natomiast nie jest elementem wykonywania działalności gospodarczej w postaci handlu bo tylko taka działalność mogła tu wchodzić w grę. Handel polega bowiem na sprzedaży z zyskiem rzeczy w tym celu nabytych. Użytkowanie środków trwałych i innych elementów wyposażenia przedsiębiorstwa /o czym świadczy np. zarejestrowanie samochodów w sprzedającej spółce/ przesądza, iż były one kupione w tym właśnie celu a nie w celu sprzedaży z zyskiem.

Istota umowy z dnia 30 czerwca 1993 r. nie wynika z faktu, iż w ramach samoopodatkowania Spółka "S.Z. Ltd" transakcję tę obciążyła podatkiem obrotowym. Jak słusznie wywodzi się w ramach odpowiedzi na skargę był to podatek nienależnie uiszczony. Nie była to działalność handlowa podlegająca opodatkowaniu podatkiem obrotowym zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 191 ze zm./. Jej okoliczności nie wskazywały na zamiar wykonywania tego typu świadczeń w sposób częstotliwy aby mieć stąd główne lub uboczne źródło dochodu. Sprzedane rzeczy nie były również nabyte w celu sprzedaży i dlatego nie może być mowy o opodatkowaniu sprzedaży jednorazowej.

Z powyższych względów naliczony i odprowadzony podatek obrotowy podlega rozliczeniu w trybie art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych.

Po rozważeniu powyższych aspektów sprawy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę oddalił.

Strona 1/1