Rozpoczęcie postępowania dowodowego to kryterium odnoszące się do sprawy, a nie do postępowania w danej instancji. Z uwagi na to, że w sprawie postępowanie dowodowe było prowadzone, to nawet jego umorzenie z powodu przedawnienia powinno mieć formę procesową orzeczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Renaty Cz. na postanowienie Głównej Komisji Orzekającej w sprawie naruszenia dyscypliny finansów publicznych przy Ministrze Finansów z dnia 18 czerwca 2001 r. (...) w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych - uchyla zaskarżone postanowienie, (...).
Zaskarżonym postanowieniem Główna Komisja Orzekająca przy Ministrze Finansów, rozpoznając odwołanie Renety Cz. - dyrektora Zasadniczej Szkoły Rzemiosł Różnych w R., od orzeczenia Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Województwie P. z dnia 12 grudnia 2000 r., umorzyła postępowanie w sprawie.
Komisja Orzekająca pierwszej instancji, po rozpatrzeniu sprawy w dniu 12 grudnia 2000 r. uznała obwinioną winną czynu stanowiącego naruszenie dyscypliny budżetowej określonego w art. 57 ust. 1 pkt 8 ustawy - Prawo budżetowe. Od wymierzenia obwinionej kary za przypisany czyn odstąpiono.
W dniu 21 lutego 2001 r. do Głównej Komisji Orzekającej przy Ministrze Finansów wpłynęło odwołanie, złożone w imieniu obwinionej przez jej obrońcę.
Główna Komisja Orzekająca, rozpoznając odwołanie, w pierwszej kolejności dokonała ustalenia, czy w niniejszej sprawie nie nastąpiło przedawnienie orzekania. Zgodnie bowiem z art. 26 par. 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w związku z art. 170 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./, okoliczności wyłączające orzekanie uwzględnia się z urzędu w każdym stadium postępowania. Przepis ten, z mocy art. 3 par. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia /Dz.U. nr 106 poz. 1149/, jest nadal stosowany w postępowaniu w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
Główna Komisja Orzekająca zważyła, że zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy - Prawo budżetowe: "nie można wydać orzeczenia o karze za naruszenie dyscypliny budżetowej, jeżeli od końca roku, w którym ujawniono naruszenie dyscypliny budżetowej, upłynął rok lub jeżeli od naruszenia dyscypliny budżetowej upłynęły trzy lata".
Ustalając stan faktyczny, GKO stwierdziła, że zawiadomienie o naruszeniu dyscypliny budżetowej w Zasadniczej Szkole Rzemiosł Różnych w R. w 1998 r., złożyło Kuratorium Oświaty w G. w dniu 9 września 1999 r. Zdaniem GKO, najpóźniej tę datę należy uważać za datę ujawnienia naruszenia dyscypliny budżetowej. Zatem orzekanie w powyższej sprawie możliwe było do końca 2000 r. Odwołanie wraz z aktami sprawy wpłynęło zaś do Głównej Komisji Orzekającej w dniu 21 lutego 2001 r., a więc już po upływie terminu przedawnienia.
Stwierdzając powyższe i biorąc pod uwagę normę art. 26 par. 1 Kpw, nakazującą z urzędu uwzględniać przedawnienie karalności czynów stanowiących naruszenie dyscypliny budżetowej w każdym stadium postępowania, Główna Komisja Orzekająca postanowiła - na podstawie art. 10 pkt 2 Kpw w związku z art. 64 ust. 1 ustawy - Prawo budżetowe - umorzyć postępowanie w sprawie. GKO nie rozpoznawała sprawy merytorycznie, upływ terminu przedawnienia uniemożliwia bowiem, zdaniem GKO, orzekanie w sprawie.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Renata Cz. wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia, jako wydanego z rażącym naruszeniem prawa lub uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.